หากเป็นแค่ความฝัน เธอก็ไม่ขอตื่นขึ้นมา อยากอยู่ในห้วงแห่งความฝันที่มีพิชยะนอนอยู่ข้างกาย
ทว่าสิ่งที่เธอรับรู้และสัมผัสได้ ทั้งหมดคือเรื่องจริง สายตาคู่นี้ ริมฝีปากนี้ ใบหน้านี้ ร่างกายนี้ของเขา ล้วนเป็นสิ่งที่จับต้องได้
นิ้วเรียวเล็กแตะลงบนจมูกของชายหนุ่ม ค่อย ๆ ลากไล้ไปตามสันจมูกโด่งคม เรื่อยลงไปที่ริมฝีปากหยักได้รูปด้วยความชื่นชม
เจ้าของใบหน้าหล่อเหลามองการกระทำในเช้านี้ของมนต์มีนา กระทั่งนิ้วซุกซนลากต่ำไปที่ลูกระเดือกเด่นชัดเขาก็จับมือของเธอไปวางที่อกเปลือยเปล่าแข็งแรงของตนเอง
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ปกติมนต์มีนาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ จะกล้าสัมผัสร่างกายของเขาก็ตอนที่มีอะไรกัน
“เปล่าค่ะ มีนแค่อยากแน่ใจว่าเฮียเป็นตัวจริง” คนฟังเลิกคิ้วขึ้นถามอะไรแปลก ๆ
“ถ้าไม่ใช่ตัวจริง จะเป็นใครไปได้ล่ะ” เขาจิ้มนิ้วลงบนหน้าผากเล็ก เอ็นดูในความคิดเหมือนเด็กของเธอก่อนจะดันให้คนตัวเล็กเข้าหาอ้อมอก แขนข้างหน
