วันนี้ท้องฟ้ามีสีเทาอ่อนปกคลุมไปทั่ว ไม่มีแดดจ้าหรือพายุฝน เหมาะแก่การออกมาพักผ่อนในวันหยุดของใครหลายคน
“ป่ะป๊า ป่ะป๊า” หนูน้อยวัยสองขวบกว่า ๆ ส่งเสียงเรียกคนที่ยืนอยู่ห่างออกไปด้วยความไร้เดียงสา
น้องไออุ่นมีพัฒนาการที่ดี แม้บางคำยังออกเสียงไม่ชัดแต่ก็สามารถโต้ตอบได้และเริ่มจะเดินเก่งแล้ว
ร่างสูงในเชิ้ตสีผ้าอ่อนสบายตากดวางโทรศัพท์ทันทีที่ได้ยินเสียงเจี้ยวจ้าวของเจ้าตัวเล็กร้องเรียก
“ว่าไงครับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“น้องอุ่นอยากดูน้ำค่ะ” เจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเสื่อปิกนิกใต้ร่มไม้ขนาดใหญ่กับผู้เป็นแม่ส่งมือทั้งสองไปข้างหน้าอย่างอ้อน ๆ
“ได้สิครับ เดี๋ยวป๊าพาไป” ว่าแล้วพิชยะก็เข้ามาอุ้มลูกสาวสุดที่รักของเขาขึ้นไปแนบอก มืออีกข้างส่งให้ภรรยาคว้าจับตอนที่เธอจะลุกขึ้นจากเสื่อเพื่อไปชมทิวทรรศด้วยกัน
“อู้! เป็กหย่ายจัง” มือน้อย ๆ ชี้ไปที่เรือลำเล็กที่ลอยอยู่กลางสระน้ำขนาดใหญ่ของสว
