สานสัมพันธ์(รัก)วิศวะร้าย

ตอนที่ 13 ไม่ต้องสนใจ

@บนรถ ขณะที่กำลังนั่งรถออกไปด้วยกัน ขนมหวานเอาแต่นั่งหน้าบูด ไม่พูดไม่จาอะไรเลยสักคำเดียว ด้วยความเงียบของเธอมันทำให้ธีร์สังเกตได้ว่าเธอกำลังมีเรื่องให้คิด ซึ่งน่าจะเป็นเพราะแม่ของเขาที่มาเจอเธอในวันนี้

"พี่จะไม่บอกผมจริงๆ เหรอครับ ว่าแม่ของผมมาหาทำไม ทั้งที่ไม่เคยรู้จักพี่มาก่อน"

"ไหนนายบอกจะไม่ถาม" ขนมหันไปมองคนข้างๆ

"เห็นพี่ทำหน้าแบบนี้แล้ว ผมก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้น่ะครับ แม่ผมพูดกับพี่ไม่ดีใช่ไหม"

"ทำไมนายถึงมองแม่ของนายแบบนั้นล่ะ?"

"เพราะผมรู้จักแม่ของผมดีครับ"

"นายไม่ลงรอยกับแม่ของนายเหรอ?"

"....."

ธีร์จับมือของขนมหวานก่อนจะหอมซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น โดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่ออีกและก็ไม่ทันได้ตอบคำถามของเธอ การกระทำนี้เหมือนเขากำลังปลอบใจเธออยู่

"แม่ของนายบอกว่านายมีคู่หมั้น และจะต้องหมั้น ต้องแต่งงาน"

"ผมปฏิเสธไปแล้วครับ พี่ไม่ต้องกลัว"

"ทำไมนายถึงไม่ทำตามแม่ของนายล่ะ เป็นเพราะฉันหรือเปล่า"

"เพราะผมไม่ชอบการถูกบีบบังคับให้กินของที่ตัวเองไม่ชอบครับ"

"......" พอเขาตอบอย่างนี้เธอก็พอจะเข้าใจ เพราะเธอพอจะรู้จักนิสัยของเขาอยู่บ้าง คงไม่ชอบการถูกบังคับ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ย้ายออกมาอยู่ลำพังแบบนี้

"แล้วนายจะขัดใจแม่ของนายได้ยังไงธีร์"

"ได้สิครับ ผมมีพี่แล้วซะอย่าง คนอื่นก็ช่างมันสิครับ ผมไม่สนใจหรอก"

"....."

"เลิกพูดเถอะครับ ถ้าพี่ไม่สบายใจที่จะบอก ก็ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ"

"แม่ของนายอยากให้เราเลิกกัน นายจะได้แต่งงานกับคนที่เหมาะสม ส่วนฉันกับลูกก็อยู่ในที่ของตัวเอง"

"ไม่มีทาง!"

"ฉันไม่อยากพูด เพราะไม่อยากให้นายมองแม่ตัวเองในแง่ลบ ฉันจะเป็นแม่คนแล้ว ฉันต้องเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ให้มากๆ"

"งั้นเหรอครับ"

"คนเป็นแม่ ยังไงก็อยากให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุดนะ"

"แต่แม่ไม่มีสิทธิ์มาบังคับชีวิตลูกไม่ใช่เหรอครับ เขาอยากทำอะไร เลือกเดินทางไหน คนเป็นพ่อแม่ก็ควรสนับสนุนไม่ใช่เหรอครับ อยากให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุด แต่ลูกไม่มีความสุขเลย พี่จะรับได้เหรอครับ ถ้าหากมันเป็นแบบนั้น"

"......" เป็นคำถามที่ตอบยากมากในสถานการณ์แบบนี้ แต่ถ้าให้ตอบจริงๆ ในแบบของเธอก็คงบอกว่าไม่ เธอรับไม่ได้ถ้าหากบังคับลูกให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้ว แล้วลูกจะไม่มีความสุขเธอไม่อยากเห็นลูกมีความทุกข์เลย

"เฮ้อ ช่างมันเถอะครับ พี่กำลังท้องอยู่ ไม่พูดเรื่องเครียดดีกว่านะครับ"

"ฉันก็ไม่ได้เครียดอยู่แล้ว"

"พี่ครับ..."

"หืม..?"

"พี่คลอดแล้วเราแต่งงานกันนะครับ แต่งแบบงานเล็กๆ ก็ได้ แล้วก็จดทะเบียนสมรสกัน"

"บ้าไปแล้ว งานแต่งมันใช่เรื่องเล่นๆ ที่ไหนกัน" ขนมหวานทำหน้าตกใจมาก

"แล้วผมบอกตอนไหนครับว่าเล่น ผมจริงจังนะครับ เคยบอกกับพี่ไปแล้วไง"

"แต่ฉันว่าเราอย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้นเลยดีกว่านะ ฉันยังไม่พร้อม"

"งั้นเราจดทะเบียนสมรสกัน พี่เปลี่ยนมาใช้นามสกุลผม ตอนลูกคลอดชื่อนามสกุลจะได้ตรงกันไงครับ"

"นายนี่มัน..."

"ไม่ปฏิเสธถือว่าตกลงนะครับ"

ชายหนุ่มยิ้มให้คนข้างๆ อย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหอมมือของเธออย่างรัวๆ ไม่หยุด ถ้าโน้มตัวมาหอมแก้มได้เขาก็คงทำไปแล้วล่ะ

#เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น

ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง

โทรศัพท์ของธีร์มีสายเรียกเข้า ซึ่งเป็นเบอร์ของแม่บ้านที่ทำงานอยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์ พอเขารับสายก็ได้ความอย่างที่ว่า ก่อนจะรีบเปิดกล้องวงจรปิดดูและได้เห็นแม่ของตัวเองกำลังนั่งคุยอยู่กับขนมหวาน

เขารีบลุกพรวดออกจากโต๊ะในทันทีและเดินออกไปจากห้องเรียนในขณะที่อาจารย์ยังบรรยายไม่จบเลย แต่เขาไม่สนใจ เพราะสิ่งที่เขาสนใจตอนนี้ก็คือคนที่อยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์

"ธีร์นายจะไปไหนน่ะ?" แพรว เพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เริ่มปีหนึ่ง และก็เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับเขาที่ค่อนข้างสนิทสนมกัน เธอเดินตามออกมาเมื่อเห็นธีร์มีท่าทางเร่งรีบแปลกๆ เหมือนกำลังจะออกไปไหน ทั้งที่ยังเรียนไม่จบคลาสเลย

"มีธุระน่ะ" เขาตอบสั้นๆ อย่างไม่ใส่ใจสักเท่าไหร่นัก

"ธุระอะไร นายยังเรียนอยู่เลยนะ"

"เดี๋ยวฝากไอ้บอลจดงานให้ก็ได้"

"ธีร์นายเป็นอะไร ทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยมาเรียน พอมาก็ดันเรียนไม่จบคลาสอีก จะออกไปไหนเหรอ?"

"บอกว่าธุระส่วนตัวไง!"

"......" หญิงสาวเงียบ ริมฝีปากของเธอเม้มเข้าหากันแน่น ไม่ได้ถามอะไรกับคนตรงหน้าอีก เพราะน้ำเสียงของเขาที่พูดออกมาเหมือนกำลังบ่งบอกว่าไม่อยากให้เธอยุ่ง "ละ แล้วนายจะกลับมาเรียนต่อไหม ช่วงบ่ายยังมีเรียนอีกนะ"

"คงไม่กลับแล้ว"

"นายมีปัญหาอะไร ก็บอกกันได้นะธีร์ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน" เธอจับแขนของเขาเหมือนจะปลอบใจแต่ก็หาโอกาสแตะเนื้อต้องตัวเขาไปด้วยแบบเนียนๆ แต่กลับถูกเขาชักแขนออกไป ไม่ยอมให้ใครถูกเนื้อต้องตัว

"มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ฉันจัดการได้"

"ถ้าอย่างนั้นก็ ขับรถกลับดีๆ นะ"

"อืม..."

หลังจากนั้นธีร์ก็รีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ต่อหน้าต่อตาของหญิงสาวที่กำลังกำมือแน่นอดทนกับคำพูดเสียดสีก่อนหน้านี้ ธีร์ถึงจะเป็นผู้ชายแข็งๆ ไม่ค่อยสนใจใคร บุคลิกดูเจ้าชู้ เป็นคนโผงผางพูดตรง แต่กับเพื่อนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย โดยเฉพาะเธอ

ตู๊ดด ~

( ครับคุณแพรว ) ปลายสายกดรับ

"ฉันมีงานให้ทำ"

( ครับงานอะไรครับ? )

"ตามดูคนคนหนึ่งให้ฉันหน่อย จ่ายไม่อั้น ฉันอยากรู้"

( ได้เลยครับ ส่งข้อมูลมาให้ผมที่เดิมได้เลย )

"ได้!"

ตู๊ดๆๆๆ !!

เพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้เธอก็เลยต้องรู้ให้ได้ว่าเขามีใครอยู่หรือเปล่า หรือกำลังมีเรื่องอะไรที่ต้องเผชิญอยู่คนเดียว ถ้าเขามีผู้หญิงซุกซ่อนเอาไว้ เธอจะตามไปจัดการกับผู้หญิงคนนั้นเหมือนกับที่ผ่านๆ มา ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาใกล้ชิดหรือดูเหมือนว่าจะสานสัมพันธ์กันต่อ เธอก็จะส่งคนไปจัดการตลอด เพราะเธอจะต้องเป็นคนเดียวที่อยู่ในสายตาของเขา แน่นอนว่าเธอไม่ได้คิดกับเขาแค่เพื่อน เธอรักเขาคิดกับเขามากกว่าเพื่อนมาตั้งนานแล้ว

#เวลาต่อมา

ณ คาเฟ่ลับๆ แห่งนึง

"สวัสดีครับคุณแพรว" ชายหนุ่มเอ่ยทักทายหญิงสาวที่นั่งอยู่ เขาคือนักสืบเอกชนที่แพรวจ้างให้ไปทำงานก่อนหน้านี้

"สวัสดีค่ะ เชิญนั่ง"

"ขอบคุณครับ"

"ได้เรื่องว่ายังไงบ้างคะ?"

"ทั้งหมดอยู่ในนี้หมดแล้วครับ" แฟ้มเอกสารปึกหนาถูกยื่นให้กับหญิงสาวที่นั่งอยู่ ก่อนที่เธอนั้นจะรีบเปิดดูในทันที ทุกภาพถ่าย ทุกอิริยาบถ และข้อมูลส่วนตัวที่พอจะหาได้

ข้อมูลที่ได้มาค่อนข้างรวดเร็วและได้มาแทบจะครบทั้งหมด เพราะเป็นนักสืบเอกชน ทำงานเร็วและค่อนข้างมีชื่อเสียง ถึงราคาจะค่อนข้างสูงแต่เธอก็ยอมจ่ายเพื่อให้ได้กับสิ่งที่ต้องการรู้

"ผู้หญิงคนนี้คือใคร?"

"เธอชื่อขนมหวานครับ อดีตเคยเป็นพนักงานบัญชีของบริษัทเอกชนแห่งนึง ตอนนี้ลาออกแล้ว"

"ลาออกแล้ว? ทำไม เพราะได้ผู้ชายรวยเหรอ?"

"ก็คิดว่ามีส่วนครับ ตอนนี้เธอกำลังท้อง"

"อะไรนะ!"

"เธอกำลังท้องครับ ตอนนี้อยู่ในความดูแลของคุณธีร์ เขาหวงมาก ใครแตะต้องก็ไม่ได้ มีข่าวว่าคุณธีร์ไปจัดการอดีตแฟนเก่าของผู้หญิงคนนี้จนมือข้างหนึ่งใช้งานไม่ได้อีกตลอดชีวิต"

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมจู่ๆ เขาถึงได้..."

แพรวถึงกับพูดไม่ออก เพราะสิ่งที่เธอคิดก็แค่อาจจะเป็นผู้หญิงที่เข้ามาพัวพันกับเขาชั่วครั้งชั่วคราว แต่นี่มันไม่ใช่แล้ว นี่มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ชั่วคราว เพราะเธอกำลังท้อง ซึ่งมันก็แปลว่ามันอาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต

"แล้วเด็กในท้องนั่น ลูกของธีร์จริงๆ ใช่ไหม?"

"อันนี้ยังไม่มีผลตรวจนะครับ แต่เดาว่าใช่ เพราะคุณธีร์ได้เซ็นเอกสารรับรองเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอได้รับการดูแลเป็นอย่างดี"

"นี่มันบ้าไปแล้ว! เขายังเรียนไม่จบเลยนะ จะเป็นพ่อคนได้ยังไง"

"อันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ"

"แล้วฉันจัดการอะไรผู้หญิงคนนี้ได้บ้าง?"

"ผมว่ายากครับ และไม่ควรทำ คุณธีร์ไม่ปล่อยเอาไว้แน่ๆ ถ้าหากมีคนไปทำอะไรเธอคนนี้"

"แล้วยังไง ก็อย่าให้รู้สิ"

"ผมยอมรับนะครับ ว่าผมเป็นนักสืบที่สืบข้อมูลของคนอื่นได้ แต่ผมไม่สามารถปกปิดตัวตนของตัวเองได้นะครับ ถึงผมจะทำงานแบบนี้ผมก็รักชีวิตตัวเองนะครับ"

"บ้าเอ้ย! นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!"

"งานของผมเสร็จแล้ว ช่วยโอนเงินที่เหลือเข้าบัญชีให้ผมด้วยครับ สวัสดีครับ"

จากนั้นนักสืบก็ลุกเดินออกไปจากโต๊ะ และเดินหายไปเงียบๆ ในขณะที่แพรวยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เธอกำลังคิดหาวิธีกำจัดขนมหวานให้ออกไปจากชีวิตของผู้ชายที่เธอกำลังหมายปอง ซึ่งมันก็ยากอย่างที่นักสืบพูดเอาไว้จริงๆ แต่ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากกำจัดทิ้งไปให้มันพ้นๆ

แต่เธอจะไม่ยอมรามือเพียงเท่านี้!

ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร รู้จักกันมาได้ยังไง เข้ามาแทรกได้ยังไง เพราะเธอรักของเธอมาก่อน รักมันเนิ่นนานและหวังว่าสักวันอีกฝ่ายจะมองเห็นถึงความรักของเธอ ถึงขั้นใช้วิธีการสกปรกกำจัดผู้หญิงทุกคนข้างกายของเขาให้ออกไป และถ้ามันไม่ยากเกินความสามารถขนมหวานก็จะเป็นรายถัดไปที่จะต้องถูกกำจัด!