28 : คนไม่จำเป็น

2594 คำ

"พ่อจะว่าอะไรไหมถ้าเย็นนี้ผมจะพาแฟนไปกินข้าวด้วย" (แฟนแกหรอ) "ใช่ครับ" (ถ้าอยากจะพามาฉันก็ไม่ว่าอะไร) "แค่พ่อไม่ติดงานแล้วหันมาเทผมก็พอ" ได้ยินเสียงแค่นหัวเราะในลำคอจากปลายสายเบาๆ ก่อนที่จะถูกวางสายไป รู้ไหมว่าผมจะเซอร์ไพรส์อะไรพ่อมากที่สุดกับการละเลยลูกชายคนนี้ไปนานหลายปี เซอร์ไพรส์ลูกเขยให้พ่อไปเลยไง ผมขับรถมาถึงสถานที่ที่เตส่งโลเคชั่นมาให้ ใช้เวลากับตัวเองได้ราวชั่วโมงกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง สายตาเหลือบมองทะเลสีครามกับฟองคลื่นสีขาวแล้วระบายยิ้มเล็กน้อย รอบข้างรายล้อมไปด้วยภูเขากับเหล่าเมฆขาวลอยเต็มท้องฟ้า เห็นแค่นี้ก็อยากลงไปสูดอากาศให้ฉ่ำปอดแล้ว อาจจะเป็นวันดีดีที่ผมจะได้ปรับความเข้าใจกันใหม่ก็ได้ "หวังว่ากูคงไม่.." ไม่ทันได้พูดจบประโยค ผมที่หยิบแว่นตาดำขึ้นมาสวมก็กวาดสายตามองไปรอบทะเล ก่อนจะไปสะดุดสายตากับผู้ชายตัวขาวที่เดินปลีกตัวอยู่คนเดียวมาแต่ไกล หวังว่าจะไม่เจอมัน แ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม