"บางครั้งเราก็แค่คิดว่าชีวิตที่ไม่มีเตแล้วมันจะเหน็บหนาวเหมือนใต้ทะเลนี่หรือเปล่า"
"ลองพิสูจน์ดูดีไหม"
ผมยกมือขึ้นกุมขมับระหว่างรอคนในห้องผ่าตัดอย่างร้อนรน ฉับพลันอกข้างซ้ายก็ประท้วงหนักด้วยความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้คนที่ผมรักต้องเผชิญเรื่องราวเลวร้ายเพียงลำพัง
ผมควรจะรั้งเขาเอาไว้..
ทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมเอง
เพราะถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมา ผมคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ตลอดชีวิตแน่
ความเงียบสงัดหน้าห้องผ่าตัดกำลังสร้างความวิตกกังวลให้ผมคิดหนัก พี่รันหายเข้าไปนานพอสมควรแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าคุณหมอจะออกมา
ต่อให้ถึงมือหมอแล้วผมก็ยังไม่สามารถวางใจได้ร้อยเปอร์เซนต์ สภาพรถไม่ได้พังยับจนน่าใจหาย แต่ผมที่นั่งรถโรงพยาบาลมากับเขาได้ยินว่าเจ้าตัวหยุดหายใจไปพักหนึ่ง
แล้วถ้าฝันร้ายมันเกิดขึ้นผมจะรับมือกับมันยังไง..
"กูเอารถมาจอดไว้แล้วนะเว้ยเต ส่วนไอ้ฟ้า.. ปลอดภัยดี"
ผมพยักหน้ารับแล้วยกมือขึ้
