หลายวันผ่านไป
"หายหัวอีกแล้วนะพี่เกียร์"
"อีกุ๊กไก่มึงพูดจาดีๆ กูพี่มึงนะ"
"ก็มันจริงพี่เอาแต่เที่ยวเมื่อเช้าแม่ไปเก็บขวดมาเห็นบ่นว่าปวดขาตอนนี้ก็เอากระดาษเอาลังไปขาย"
"กูจะช่วยแต่แม่ก็บอกให้ตั้งใจเรียนให้จบจะได้มีงานการดีๆ ทำ แล้วกูผิดตรงไหน! เที่ยวแต่ตั้งใจเรียนนะ"
ผมตื่นสายซัดตัวลงนั่งเก้าอี้ที่เบาะรองนั่งแข็งทื่อ คว้ารีโมทมาเปิดทีวีรุ่นเก่าสักพักแม่ก็กลับมา
"แม่เป็นไร" กุ๊กไก่วิ่งไปประคอง "ทำไมเดินขากะเผลกแบบนี้"
"เผลอไปเตะเหล็ก"
"บอกแล้วใช่ไหมให้ระวัง"
"เออกูไม่เป็นอะไรมากไปหยิบยามา"
แกร๊ก
แม่ก็เดินเข้าห้องท่าทางเจ็บปวดเล็กน้อยกุ๊กไก่วิ่งไปหยิบยาพร้อมกับน้ำตามเข้าไปเนื่องจากบ้านหลังนี้พื้นที่ไม่กว้างขวางส่วนมากจะอยู่ห้องใครห้องมัน
"แม่เป็นไงบ้าง" พอประตูเปิดผมก็ถามน้องสาว "พาไปหาหมอไหม"
"พี่ก็รู้ว่าแม่ดื้อจะตายไม่ยอมไปหรอกบอกว่าเปลืองเงิน เฮ้อออ อีกไม่กี่วันต้องจ่ายค่าน้ำ
