ตึ๊ก อัก!
ตัวเล็กกระเเทกโดนแผงอกแกร่งหลังจากเดินเร็วมาอีกทาง เธอปรายตามองไล่ระดับจากรองเท้าเตะจนถึงเสื้อยืดเก่า ปรากฏว่าเป็นเขา..ผู้ชายที่เธอพยายามลืม
"นี่ไม่เจอแป๊บเดียวเป็นแม่ชีไปแล้วเหรอ" ผมแสยะยิ้มเห็นกระโปรงยาวเสื้อเรียบร้อย "มาทำอะไรแถวนี้"
"สมัครงานค่ะ"
"ฮะ? นึกว่าเป็นลูกคนรวยไม่ต้องทำงาน"
"คนเราก็ต้องทำงานสิต่อให้รวยก็ต้องทำ จะนั่งกินนอนกินเงินพ่อแม่ไปจนตายหรือไง"
บ้าที่สุด! ยิ่งหนียิ่งเจอ มือของเขาถือไม้กวาดก้านมะพร้าวคล้ายกับกำลังทำความสะอาดถนน
"วันนี้ให้นั่งสบายๆ ทำหน้าให้มันดีหน่อย"
"ร้อนจะตายพี่ไม่ใส่หลังคาติดแอร์"
"เอารถซาเล้งติดแอร์! เธอบ้าเปล่า ฮ่าๆ"
"แดดขนาดนี้ถึงบ้านดำพอดี"
รถซาเล้งวันนี้ถอดพ่วงมอเตอร์ไซค์เก่าออกเหลือแค่ที่เข็น เส้นด้ายนั่งอยู่บนกองลังโฟมโดยที่เขาก็เดินเก็บของข้างทางไปด้วย
"แต่งตัวดีมานั่งซาเล้งดูตลกดี" ผมยิ้มกริ่ม
"ตอนแรกก็ไม่คิดหรอกว่าต้องม
