หมู่บ้านกลางเมือง
แกร๊ก
"ทำไมกลับเอาป่านนี้" แม่ทักหลังจากลูกสาวคนเล็กกลับถึง "ไปเที่ยวเล่นที่ไหนมาอีกเส้นด้าย"
"ฝนตกค่ะหนูจึงต้องหาที่หลบก่อน"
"เข้ามานี่สิมารู้จักกับแบคหน่อยเขาเป็นลูกหุ้นส่วนใหญ่ในบริษัทเราเลยนะ"
"สวัสดี..."
ใบหน้านี้ฉันจำได้แม่นก็หนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัยเรียนวิศวะคนนั้น ไอ้บ้านี่เป็นลูกของหุ้นส่วนคนใหม่บริษัทแม่ฉัน
"ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเกี่ยวกับเส้นด้ายครับ" แบคพูดพร้อมลุกยืนตรง
"จริงเหรอดีจังยัยเด็กคนนี้ดื้อมากไม่เอาการเอางานแบบเเบคคนวัยเดียวกัน ฝากด้วยนะ"
"ยินดีรับฝากครับผมจะช่วยดูแลอย่างดีที่สุดเลย"
"พูดแบบนี้น้าก็ชื่นใจและหวังว่าพ่อของแบคจะอนุมัติงบประมาณที่น้ายื่นเสนอให้"
รอยยิ้มร้ายกาจทำให้เส้นด้ายอึดอัด เธอไม่ชอบใจผู้ชายวัยเดียวกันที่อยู่ตรงหน้าท่าทางโอ้อวด จากนั้นหลายนาทีต่อมา หลังจากที่พูดคุยเรื่องราวธุรกิจสักพัก เขาจึงขอตัวกลับบ้านโดยที่แม่สั่งให้เส
