EP 6 คู่แข่ง
1198 คำ
เช้ามาฉันเดินลงมาด้านล่างก็เจอพี่พร้อมนั่งรออยู่แล้วกับพ่อแม่ที่โต๊ะอาหาร มื้อเช้าเป็นข้าวต้มง่าย ๆ ดูจากแนวพี่พร้อมน่าจะเข้าทางพ่อกับแม่แน่ ๆ คนคนนี้ช่างเจ้าเล่ห์นัก ดักทุกทางเลยจริง ๆ เมื่อก่อนชอบที่เขาหล่อและเก่ง มาตอนนี้ไม่รู้ว่าฉันชอบเขาเพราะอะไรกันแน่เนี้ยะ แต่ไม่บอกเขาหรอกเดี๋ยวได้ใจเอาใหญ่ พอกินมื้อเช้าเสร็จเรา 2 คน ก็เดินออกไปขึ้นรถที่พี่พร้อมจอดที่ด้านนอกรั้วบ้าน แต่กลับเจอรุ่นพี่คิงอยู่รอกับรถสุดหรูอย่างใจเย็น พอเขาเห็นพวกเราเขาก็แค่ยิ้มแล้วก็เดินมาหา หยุดลงที่หน้าฉันไม่มองไปทางพี่พร้อมเลยแม้แต่น้อย
"อรุณสวัสดิ์ครับพี่นึกว่าเราเกรงใจพี่เลยไม่ให้มารับ...ไม่รู้ว่ามีคนมารับอยู่แล้ว"
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ...เอ่อพอดีพี่พร้อมอยู่บ้านใกล้กันเลยจะไปด้วยกัน"
"โอเคครับ..พี่เป็นห่วงเห็นเราโอเคพี่ก็เบาใจ งั้นเจอกันที่มหาลัยนะ"
"ค่ะ...ขอโทษด้วยนะคะ"
รุ่นพี่คิงบอกลาก่อนจะขึ้นรถขับออกไปแต่ฉันว่าฉันเห็นสายตาที่พี่เขามองคนที่ยืนอยู่ข้างฉัน มันเป็นสายตาที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ แถมไอ้การที่ 2 คนนี้ไม่ทักกันสักคำเนี้ยะ คนปกติที่ไหนเขาทำกัน พี่พร้อมบอกให้ฉันขึ้นรถฉันก็ทำตามอย่างว่าง่าย ยังไงก็หลบเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว
"อื้อ"
"รู้ใช่ไหมมันมาจีบ"
"..."
"พี่ควรทำยังไงกับเราดี...หืม"
"หนูไม่ได้ทำอะไรเลย"
"นั่นสิ...ขนาดยังไม่ได้ทำนะ"
"พี่ต้องเลิกฉวยโอกาสจูบหนูได้แล้วนะ"
"งั้นหนูก็มาจูบพี่แทนสิ"
"จะบ้าหรอ"
พี่พร้อมหัวเราะก่อนจะขับรถไปมหาลัย ที่จอดรถคณะเราอยู่ติดกับโรงอาหารซึ่งแน่นอนล่ะ ลงจากรถปุ๊บชาวบ้านก็หันมามองปั๊บ ฉันได้แต่เป่าปากเบา ๆ ก็จะรีบเดินไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งรออยู่แล้ว
"ไงจ๊ะ...ผู้ตามรับตามส่งไม่ห่าง" เสียงกัสแซว
"เฮ้อ"
"แล้วไงมึงอาการโอเคนะ" ต้นข้าวถาม
"ดีแล้วมึง...แต่เรื่องอื่นนี่ละจะทำกูตาย"
"เรื่อง" เยียร์ถามทั้ง ๆ ที่ปากยังดูดชาไข่มุกอยู่
"ถ้ากูพูดพวกมึงห้ามแซวนะ"
"เอ่อ" เสียง 3 คนประสานตอบรับ
"กูว่าพี่คิงสนใจกู"
"อ่า" เสียงเยียร์ว่าก่อนคนแรก
"นึกว่าเรื่องอะไร" กัสตาม
"ไงพวกมึงไม่แปลกใจอ่ะ"
"โอ๊ย..วิ่งข้ามสนามมาอุ้มมึงไปขนาดนั้นมองจากดาดฟ้าตึกเรายังรู้เลยคร่า" กัสว่า
"เฮ้อ...สวยก็เหนื่อยหน่อยนะเพื่อน" ต้นข้าวเสริม
ฉันได้แต่เหนื่อยใจเพราะฉันไม่ได้อยากให้ใครมาจีบ แค่พี่พร้อมคนเดียวฉันก็ไม่สามารถมองใครได้อีกแล้ว ฉันจะทำยังไงดีเนี้ยะระหว่างนั่งคิดอยู่ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง
"แกหรอที่อ่อยพี่คิง"
"ห๊า..."
"เป็นเด็กปี 1 เข้ามาไม่กี่วันก็เริ่มร่านเที่ยวหาผู้ชายแล้ว"
"แล้วเธอล่ะที่ทำอยู่เนี้ยะเรียกร่านด้วยไหม...รุ่นพี่คิงเขารู้รึเปล่า"
เสียงพี่พร้อมพูดแทรกขึ้นมาเสียงดังพอที่คนจะได้ยินไปครึ่งโรงอาหาร ทำเอา 2 รุ่นพี่สาวมองหน้ากันเลิ่กลั่กจากตอนแรกเปิดก่อน พอมาโดนบ้างถึงกลับไปไม่เป็น คนที่พูดกระทืบเท้าอยู่กับที่ 2-3 ทีก่อนจะตั้งท่ากรี๊ส
"หยุด!! ถ้าจะกรี๊สไปกรี๊สที่อื่น...ตรงนี้หนวกหูที่บ้านไม่สอนมารยาทหรอไงว่ะ" เสียงเพื่อนพี่พร้อมตะคอกอยู่อีกข้างหนึ่ง ฉันหันไปมองตามเสียงต้องยอมรับเลยว่า หล่อมากพ่อคู๊ณ คนอะไรดาเมจรุนแรงขนาดนี้ อีกัสเพื่อนตัวดีถึงกับเขย่าแขนฉันไม่หยุด ตอนนี้รุ่นพี่ 2 คนนั้นสะบัดตูดหายไปแล้ว เหลือไว้แต่กลุ่มพี่ว๊ากเนี้ยะ
"อือหืม....กลุ่มพี่พร้อมเขาคัดเพื่อนที่หน้าตารึไงว่ะ" เยียร์เสริม
"ไปเรียนได้แล้วพวกเราอ่ะตอนบ่ายอย่าสายอีกนะ" พี่พร้อมพูดแถมเอามือมาลูบหัวฉันเบา ๆ
"รุ่นพี่ค่ะ...พี่ชื่ออะไรค่ะ" เสียงกัสเอ่ยถามเพื่อนพี่พร้อมคนที่พวกเราไม่เคยเห็น
"เปาครับ" แค่เสียงยังหล่ออันนี้ฉันคิดในใจนะพูดไม่ได้เดี๋ยวพี่พร้อมตี
ทั้งคาบเรียนเพื่อนกัสนั่งยิ้มตลอดคาบสงสัยมันจะตกหลุมรักรุ่นพี่เปาเพื่อนพี่พร้อม ถึงจะหล่อแต่นิสัยยังไงก็ไม่รู้ถ้าเกิดเจ้าชู้ล่ะ เพื่อนฉันไม่เสียใจตายหรอคิดไปคิดมาก็นึกได้ว่า เขายังไม่ได้เป็นอะไรกันฉันจะคิดไปไกลทำไม เรื่องตัวเองยังเอาไม่รอดเลยตอนนี้ เฮ้อ!! หลังเรียนคาบบ่ายเสร็จพวกเราก็รีบตรงมาที่หอประชุมไม่อยากโดนวิ่งรอบสนามเหมือนเมื่อวานอีก
"ผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบว่าอาทิตย์หน้าจะมีการรับน้องนอกสถานที่ ไม่มีการบังคับใด ๆ ทั้งสิ้นรายละเอียดอยู่ในเอกสารที่แจก ใครสนใจไปกรุณาลงชื่อที่โต๊ะฝั่งขวามือก่อนกลับครับ การจัดทริปครั้งนี้ได้รับอนุญาตจากสโมสรนักศึกษากับท่านอธิการบดีเรียบร้อยแล้ว วันนี้ทุกคนกลับบ้านได้ครับ" เสียงพี่แวมแจ้งผ่านลำโพง
Line
"เจอกันที่รถเดี๋ยวพี่ตามไป"
"คร่า...เจ้านาย"
"ฮึ"
ฉันเดินแยกกับเพื่อน ๆ ไปรอพี่พร้อมที่รถระหว่างนั่งรอตรงม้าหินข้าง ๆ รถ รุ่นพี่คิงเดินเข้ามาหาทิ้งตัวลงข้าง ๆ ฉันก็ขยับห่างออกมาหน่อยไอ้จะลุกหนีเลยก็ดูไร้มารยาท เพราะเขาอุตส่าห์ช่วยฉันไว้เมื่อวาน
"แฟนเราหรอเฮดว๊ากอ่ะ"
"ไม่ใช่ค่ะ"
"แล้วทำไม..."
"ตอนนี้ยังไม่ใช่แต่ต่อไปน่าจะใช่ค่ะ"
"ตรงจังเลยนะเรา...งั้นพี่ไปก่อนมีอะไรไลน์มาได้ตลอดนะ"
ฉันออกจะแปลกใจตัวเองที่พูดออกไปแบบนั้น แต่เพราะฉันไม่ได้รู้สึกประหม่าเวลาอยู่กับรุ่นพี่คิงเหมือนตอนอยู่กับพี่พร้อม เลยพูดออกไปง่ายหน่อย ยิ่งรู้ว่าเขาเข้าหาเพราะอะไรฉันก็ควรชัดเจนไปเลย ถ้าปล่อยไว้ฉันนี่ละจะกลายเป็นคนไม่ดีไปให้ความหวังเขา ต่อให้เขาจะจริงใจหรือไม่จริงใจก็เถอะ พอรุ่นพี่ลุกไปไม่นานพี่พร้อมก็เดินมาพอดี เขายิ้มให้ฉันก่อนจะพยักหน้าให้ขึ้นรถ เขาน่าจะมาไม่ทันเห็นรุ่นพี่คิงไม่งั้นเขาคงจะโกรธขึ้นมาอีกแน่นอน
"ว่าแต่ทำไมพี่ถึงมากินมื้อเย็นที่บ้านหนู"
"คุณน้าชวน"
"พี่วางแผนหลอกล่อพ่อแม่หนูใช่ไหม"
"พูดไรแบบนั้น...อย่างพี่เนี้ยะนะ"
- ผู้เขียน
