EP 5 ตามคาด
1271 คำ
ผมขับรถตามมอเตอร์ไซค์สุดหรูที่มีไม่กี่คันในประเทศจนมาถึงหน้าบ้านของมายา เธอกระโดดลงจากรถที่ดูแล้วไม่น่าจะซ้อน 2 กลับมาได้ เป็นที่รู้กันว่าบ้านพี่คิงนำเข้ารถทั้งมอเตอร์ไซค์ ทั้งซูเปอร์คาร์ แต่พี่เขาชอบขี่มอเตอร์ไซค์มามหาลัยมากกว่าขับรถ และมายาน่าจะเป็นคนแรกในมหาลัยผมด้วยที่ซ้อนรถพี่คิง เธอคุยกับเขาสักพักใหญ่ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ผมไม่หน้าด้านพอจะเข้าบ้านเธอตอนนี้เลยได้แต่หยิบมือถือโทรหาแทน
"เป็นไงบ้าง"
"ก็ดีค่ะ"
"พี่ไม่ได้ตั้งใจ...พี่ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรค่ะแค่นี้ก่อนนะมายาอยากพัก"
"ครับ"
สรรพนามแทนตัวเองของเธอเปลี่ยนกลับไปเหมือนเมื่อวันก่อนแล้ว เธอคงเกลียดผมจริง ๆ แล้วคราวนี้เรื่องบ้าบอนี่ทำไมต้องเกิดติด ๆ กันด้วยนะ ผมได้แต่บ่นกับตัวเองแล้วก็นั่งหลับตาเอาหัวพิงเบาะรถอยู่หน้าบ้านเธอ สักพักมีเสียงเคาะกระจกทำให้ผมหันมองเป็นคุณพ่อของมายา ผมรีบดันตัวเองขึ้นพร้อมกับเปิดประตูรถออกไปเพื่อสวัสดี
"สวัสดีครับคุณน้า"
"มาหาน้องหรอเข้าบ้านก่อนสิ"
"ทำไมมารอตรงนี้ทำไมไม่โทรให้น้องมาเปิดประตูจ๊ะ"
"พอดีเพิ่งมาถึงครับเลยยังไม่ได้โทรหาน้อง"
ผมโกหกคำโตไม่รู้จะพูดว่าอะไรกลัวท่านรู้แล้วไล่กลับตอนนี้ ระหว่างเดินตามพวกท่านเข้าบ้านผมเหลือบมองตรงหน้าตาห้องเธอ เมื่อก่อนเคยขึ้นไป 2-3 ครั้ง ไปช่วยดูซ่อมคอมให้ เวลาติวจะติวห้องนั่งเล่นข้างล่าง ถึงอยู่กันตามลำพังผมก็ไม่เคยรังแกเธอ ถ้ารู้ว่าจะหมาแบบนี้วันนั้นรับรักเธอไปก็ดี ใครจะไปคิดวันที่มาเจออีกทีจะน่ารักขนาดนี้ทำเอาผมไปไม่เป็นเลย
"แล้วจะกลับมาติวให้น้องหรอ" คุณน้าผู้ชายเอ่ยถาม
"ครับ...แต่วันนี้เกิดเรื่องนิดหน่อยผมเลยยังไม่ได้คุยกับน้อง"
"เรื่องอะไร"
"คือคุณน้าอย่าเพิ่งไล่ผมออกนอกบ้านนะครับถ้าผมเล่าจบ"
"ได้ ๆ ว่ามาก่อน"
ผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นช่วงรับน้องวันนี้ไม่ได้เล่าเรื่องที่โรงอาหารนะเดี๋ยวโดนลูกปืนแทน ท่านทั้ง 2 ได้ฟังก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับบอกว่าผิดที่มายาเองไม่บอกใครว่าเป็นหอบ คุณน้าผู้หญิงเลยขอตัวไปดูมายาบนห้องทิ้งให้ผมคุยกับคุณน้าผู้ชายระหว่างรอแม่บ้านตั้งโต๊ะมื้อเย็น ไม่นานท่านเดินลงมาบอกว่ามายาหลับอยู่ให้ผมทานมื้อเย็นกับพวกท่านก่อนเลย เอาจริง ๆ ผมไม่ได้หิวแต่ไม่กล้าปฏิเสธ พอกินเสร็จเลยรวบรวมความกล้าขออนุญาตขอไปดูมายาบนห้อง
"ได้สิ...ถ้าน้องตื่นก็บอกให้ลงมากินข้าวได้เลย"
"แต่ถ้าไม่ตื่นพร้อมก็ปล่อยไว้นะจ๊ะเดี๋ยวหิวก็ตื่นเอง"
"ครับ"
ภายในห้องยังเหมือนเดิมออกโทนขาวครีม เธอไม่ใช่สายหวานแถมยังเกลียดสีชมพู ที่ผมจำได้เพราะเธอพูดบ่อยบางเรื่องผมก็ไม่ได้ใส่นักหรอกเมื่อก่อนพูดมาก็อืม ๆ บางเรื่องผมก็ดันจำได้ขึ้นมาเฉย ๆ เธอหลับจริง ๆ ด้วยหลับทั้งชุดนักศึกษาเลย ผมนั่งลงข้างเตียงนั่งมองหน้าเธออยู่พักหนึ่งคิดว่ากลับบ้านดีกว่าเธอคงไม่ตื่นง่าย ๆ แต่แสงหน้าจอมือถือของเธอที่วางตรงหัวเตียงมันสว่างเตะตาผม ข้อความที่ทำเอาผมของขึ้น
"พรุ่งนี้พี่ไปรับ 8 โมงนะ...ตื่นแล้วไลน์บอกพี่ด้วย" จะเป็นใครล่ะพี่คิงสุดเพอร์เฟคนั่นละ ในมหาลัยจะใครผมก็ชนะอยู่แล้วเพราะมายาชอบผมมาตลอด ทุกอย่างที่ผมเป็นเรียกว่าใกล้เคียงคำว่าเพอร์เฟคขั้นสุด แต่ถ้าเป็นคน ๆ นี้ผมคงจะเหนื่อยเยอะเลย ทันใดนั้นความคิดหน้าด้าน ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัว ผมเดินลงไปด้านล่างหาคุณน้าทั้ง 2
"เดี๋ยวผมกลับบ้านแป๊บหนึ่งแล้วขอกลับมาเฝ้ามายาได้ไหมครับ"
"..."
"..."
"เพราะผมทำให้น้องไม่สบายผมคงนอนไม่หลับถ้ายังไม่เห็นเธอเป็นปกติ"
"ได้สิ...แล้วแต่เราเลย"
"งั้นเดี๋ยวน้าเอากุญแจสำรองให้นะตอนกลับจะได้ไม่ต้องรอใครมาเปิด"
"แล้วพ่อแม่เรากลับมารึยังจ๊ะ"
"เพิ่งกลับไปครับน่าจะอีก 2 เดือนถึงกลับมาอีกที"
"โถ..เหงาแย่มากินข้าวบ้านนี้สิมื้อเย็น 6 โมงนะมาได้เลย"
"ขอบคุณครับ"
ใช่ครับพ่อแม่เรารู้จักกันมานานมากแล้วตั้งแต่คุณย่าผมยังอยู่ พอท่านเสียบวกกับพ่อแม่ผมเดินทางบ่อยเลยไม่ค่อยได้เจอกัน มาเจอบ่อย ๆ ก็ปีก่อนที่ท่านขอให้ผมมาช่วยติวให้มายา ผมรีบขับรถกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดไม่ลืมหยิบไอแพดกับสายชาร์จมือถือมาด้วย เพราะไม่รู้จะต้องรอถึงเช้าไหมถ้ามายาไม่ยอมตื่น ผมต้องคุยกับเธอก่อนที่เธอจะไปเจอพี่คิง ขืนปล่อยให้พี่คิงเข้ามาใกล้กว่านี้เธออาจจะเปลี่ยนใจไปจากผมก็ได้ใครจะรู้
"อื้อ" เสียงหวานครางออกมาตอนบิดตัวอยู่บนเตียง
"ตื่นแล้วหรอ..หิวไหม"
"เฮ้ย...พี่เข้ามาได้ไง"
"ขอคุณน้าเข้ามา"
"กลับบ้านไปได้แล้วจะมานั่งทำอะไรตรงนี้"
"มาขอโทษ"
"โอเค ๆ กลับไปได้แล้ว"
ตอนนี้เธอนั่งขัดตะหมาดอยู่บนเตียงยังดีกระโปรงนักศึกษาเป็นกระโปรงพลีทคลุมเข่า ไม่งั้นคงไม่ต้องจินตนาการอะไรต่อ หน้าตาตอนพูดยังงอนผมอยู่แน่นอน ยิ่งมองยิ่งชอบ อยากได้ไม่เคยอยากได้ใครแบบนี้มาก่อนเลย....จุ๊บ !!
"เฮ้ย"
"พรุ่งนี้พี่มารับนะห้ามไปกับคนอื่นละ..."
"แต่มายานัดพี่คิงไว้แล้ว"
"พี่ไม่ติดนะถ้าจะวัดกับพี่คิงเพื่อให้เขาออกไปจากชีวิตเรา"
ฉันได้แต่อึ้งกับคำพูดเขาเมื่อนาทีก่อนเขายังใช้น้ำเสียงอ่อนโยนกับฉันอยู่เลย แถมขโมยจูบฉันอีกแล้วทำไมพอเป็นเรื่องคนอื่นเขาถึงกลายเป็นคนน่ากลัวแบบนี้ก็ไม่รู้ สงสัยพี่พร้อมเป็นคน 2 บุคลิกชัวร์
"อีกเรื่อง...แทนตัวเองกับพี่ว่าหนูแล้วห้ามใช้กับคนอื่นด้วย"
"บังคับจัง"
"ก็เราดื้อชอบให้พี่ดุ"
"กลับได้แล้วหนูจะอาบน้ำ"
ฉันก็รู้ความหมายที่เขาสื่อทุกประโยค ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นจะได้ไม่รู้ว่าเขากำลังหึงฉันกับรุ่นพี่รองประธานคนนั้น ก็ตอนบ่ายฉันโกรธนี่เลยตกลงรับปากให้เขามารับ แต่ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าพี่พร้อมไม่รู้เรื่องที่ฉันเป็นหอบอีกอย่างฉันก็ไปสายจริง ๆ เดี๋ยวค่อยไลน์ไปบอกรุ่นพี่ว่าขอโทษแล้วกัน ตอนนี้ต้องไล่พี่พร้อมกลับไปก่อนขืนอยู่ต่อไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นอีก
- ผู้เขียน
