EP 3 ตกลง
1017 คำ
หลังจากขับรถไปถึงคอนโดกัสที่อยู่ห่างกันไปไม่ถึง 5 กิโล ต้นข้าว กับ เยียร์ ก็อยู่พร้อมไม่ใช่พวกมันเพิ่มมานะ มันนอนค้างที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ป๊อปคอร์นโรงหนังดังถูกส่งผ่านแอพมาประจำที่ 1 ถังใหญ่ เพื่อรอฟังเรื่องของฉันกับพี่พร้อม จริง ๆ พวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ม.ต้น ยันสอบเข้าคณะเดียวกันด้วย เลยไม่ได้ไปสนิทกับใครเพิ่มก็อยู่กันแบบนี้มาตลอด เพียงแต่ตอนเกิดเรื่องพี่พร้อมหักอกมันคาบเกี่ยววันสอบ 2 วันก็ปิดเทอมเลย แถมฉันก็ต้องไปเที่ยวกับพ่อแม่หลายวัน ตอนนั้นเลยไม่ได้ทันเม้าส์มอยเรื่องพี่พร้อมให้ทุกคนฟัง แม้จะอกหักแต่พอไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่อกันมันก็เลือนหายไปจากความรู้สึก อารมณ์ป๊อปปี้เลิฟมากกว่าแอบรักรุ่นพี่งี้
พอเล่าจบทุกคนมองบนใส่ฉัน บอกจะเล่นตัวทำไมอีกผู้ชายอ่อยขนาดนี้ แถมเป็น 1 ในสุดหล่อแสนเพอร์เฟคของมหาลัยที่สาว ๆ ฝันอยากได้มาครอบครองใจจะขาด การเป็นฉันผิดเฉยอิพวกนี้เห็นผู้ชายดีกว่าตลอด ก็รักแรก อกหักครั้งแรก ถ้าจะกลายมาเป็นแฟนคนแรกก็ขอคิดเยอะหน่อย เกิดต้องอกหักกับคนเดิมอีกครั้งรอบนี้คงนั่งร้องไห้เจ็บเจียนตายแน่ ๆ เมื่อก่อนฉันชอบที่พี่เขาใจดีพูดเพราะสอนรู้เรื่อง การเจอเขาอาทิตย์ละ 2 วันเป็นความสุขสุด ๆ เกือบปีที่อยู่ด้วยกันแบบนั้นจนฉันรวบรวมความกล้าบอกชอบเขา แต่เขากลับปฏิเสธได้ทุเรศสุด ๆ ด่าฉันว่าเป็นเด็กแก่แดด
"อยู่ไหน"
"คอนเพื่อน"
"จะกลับยัง"
"ใกล้ละ"
"มากินข้าวบ้านพี่ไหม"
"ไม่อ่ะ"
"งั้นพี่ไปกินบ้านหนูแทนนะ"
"เฮ้ย...ไม่ต้องมาพ่อกับแม่ไม่อยู่"
"หิวอ่ะ"
"พี่ก็สั่งไรกินดิ่"
"มึนหัวเหมือนจะไม่สบาย"
"กินยาแล้วนอนเถอะจะมาคุยทำไม"
"ไม่มียา"
"พี่แสดงละครป่ะเนี้ยะ"
"ทำไมคิดร้ายแบบนั้นใครจะเอาเรื่องป่วยมาล้อเล่นกัน"
"..."
"ถ้าเธอไม่ว่างก็ไม่เป็นไร...อยู่กับเพื่อนเถอะ"
"เฮ้อ...ก็ได้ ๆ เดี๋ยวเอายากับข้าวไปให้"
จริง ๆ ฉันถึงบ้านนานแล้วแต่ไม่อยากให้เขารู้ ฟังจากเสียงเหมือนจะไม่สบายจริง ๆ ถ้าเกิดไปแล้วจับได้ว่าโกหกแม่จะตีให้ตายคามือเลยคอยดูไอ้พี่บ้า บ้านเขากับบ้านฉันห่างกันนิดเดียวบ้านเขาอยู่ต้นซอย บ้านฉันท้ายซอยแต่มีซอยออกด้านหลังหมู่บ้านด้วย ตั้งแต่ตอนนั้นฉันเลยใช้แต่ทางหลังหมู่บ้านแทน เห็นแค่หลังคาบ้านก็เจ็บจี๊ดแล้วตอนนั้นอ่ะนะ
"พี่ออกมาเปิดประตูหน่อยสิ"
"224466 หนูกดรหัสประตูเล็กเข้ามาได้เลย"
บ้านพี่เขาหลังใหญ่กว่าบ้านฉันเกือบเท่าหนึ่ง พอเดินเข้าไปในบ้านก็เจอเขานอนอยู่ที่โซฟาตัวยาวกลางบ้าน ในบ้านเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่เลยนอกจากเขา เขาเห็นฉันก็เลยลุกขึ้นนั่งเอาจริง ๆ ฉันว่าเขาไม่เหมือนคนป่วยสักนิด แถมยังดูกินอิ่มนอนหลับสบายมากกว่าฉันเสียอีก
"เอ่ะ...ข้าวกับยาหนูกลับก่อน"
"แกะใส่จานให้หน่อยสิมึนหัว"
"หืมเมื่อเช้าพี่ยังดี ๆ อยู่เลยทำไมอยู่ ๆ ไม่สบายได้"
"นั่นสิเพราะใครน๊า"
"จะไปรู้ได้ไง"
"พี่นอนดึกตื่นเช้าไปเฝ้าใครไม่รู้น่าจะนอนไม่พอ...ข้าวก็ไม่ได้กินเจ้าของบ้านเขาไม่ชวน"
"โอ๊ยอย่าดราม่าใส่หนูขอร้องไม่เข้ากับพี่สักนิด"
"ว๊า...นึกว่าจะได้"
"สรุปพี่ปกติดีใช่ไหม...งั้นหนูกลับแล้วเสียเวลาชีวิตมาก"
ผมดึงเธอเข้ามานั่งที่ตักตัวเธอหอมจริง ไม่ใช่น้ำหอมน่าจะเป็นสบู่กับแชมพูมากกว่า เธอก็พยายามดิ้นแต่สู้แรงผมไม่ได้เลยนิ่ง ตัวโคตรนุ่มเลยไม่ได้จะบอกว่านุ่มที่สุดหรือนุ่มกว่าคนอื่น แต่นุ่ม ๆ หอม ๆแล้วผมชอบมากกว่า ผมสั้นประบ่าทำให้ลดความเกะกะได้เยอะ ผมเอานิ้วจับเส้นผมทัดใบหูเล็ก ๆ ก่อนจะกดจมูกลงที่แก้ม
"เฮ้ย...ทำไรเนี้ยะ"
"หอมแก้มไงโตขนาดนี้ไม่รู้จักได้ไง...หอมแก้มอ่ะ"
"ไม่ใช่...หมายถึงทำทำไมปล่อยเลย"
"อืมมมมตกลงก่อนดิ่"
"ตกลงอะไร"
"จีบพี่หน่อยนะ"
"บ้ารึเปล่าเนี้ยะพี่พูดไม่รู้เรื่องรึไง...ปล่อย"
"จูบนะ"
"เฮ้ยอย่านะ...เค ๆ จีบ ๆ ห้ามจูบนะปล่อยได้แล้ว"
น่ารักว่ะเดาทางง่ายด้วยผมยอมปล่อยเธอออกจากตัก เธอลุกขึ้นยืนมองผมอย่าโมโหสุด ๆ ก็จะหันหน้างอน ๆ เดินกระแทกเท้าออกไปจากบ้านผม ใจก็อยากเดินไปส่งแต่ให้ว้าวุ่นใจคิดถึงผมแบบนี้ละ เดี๋ยวเช้าค่อยแวะรับไปมหาลัยด้วยกัน ข้าวที่เธอซื้อมาอร่อยดีไม่รู้เพราะเป็นเธอซื้อหรือผมหิวกันแน่ ตั้งแต่ออกจากบ้านเธอเมื่อเช้าก็นั่งเล่นเกมยาวจนตอนนี้
ฉันอยากจะตีปากตัวเองสัก 10 ทีที่ยอมไปตอบตกลง ถามว่าใจฉันเต้นไหมบอกเลยจะเหลือเหรอ ยิ่งนั่งใกล้ขนาดนั้นฉันแพ้ตั้งแต่หน้าประตูแล้ว เพียงแค่ไม่กล้าเปิดใจมากกว่าเราเพิ่งกลับมาเจอกัน 2-3 วันเอง เขากลับลุกหนักมากถ้าทำแบบนี้ต่อไปฉันคงไปไหนไม่รอดแน่ ๆ อุตส่าห์ตั้งใจว่าเข้ามหาลัยจะได้แฟนหล่อ ๆ สักคน กลายเป็นว่าตอนนี้คงไม่เหลือใครมาจีบแล้ว ในเมื่อเขาเล่นประกาศลง ig ซะขนาดนั้นอ่ะ
- ผู้เขียน
