ที่บอกให้เขาเอาหูมาใกล้ ๆ เพราะจะด่าต่างหาก
“สรุปว่าจะรับคำขอโทษมั้ยคะคุณลูกค้า” ก่อนที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้ต้องรีบจัดการทุกอย่างให้จบลง เพราะฉะนั้นก็จัดการเปลี่ยนเรื่องมันซะเลย พยายามพูดกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงปกติแม้ว่าความจริงในใจฉันมันอยากจะปะทุเต็มที
“ไปพูดให้มันออกมาจากใจจริงก่อน” เขาปล่อยมือที่จับแขนออก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองมา แววตาดูเรียบเฉยที่เอาแต่จ้องหน้าฉันพาให้รู้สึกไม่ชอบใจเอาเลย
“มาหาเรื่องกันเหรอคะสรุป”
“แล้วก็ช่วยมองการบริการของตัวเองให้ดีก่อนจะมาพูดว่าลูกค้าหาเรื่อง” ลู่จื้อตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก็ไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจทางน้ำเสียงนี่
“อะไรที่ทำให้คุณณลูกค้าไม่พอใจบ้างคะ”
“เริ่มจากเจ้าของก่อนเลย” เถียงกลับทุกคำ พูดมากกว่าเมื่อก่อนด้วยหรือเปล่า? พูดมากจนน่ารำคาญ
“ทางร้านของเราขอชดใช้เป็นคืนเงินให้กับคุณลูกค้าได้มั้ยคะ เป็นการรับผิดชอบจากฉันที่เป็นเจ้าของร้าน” ฉันพ
