- เจเจ -
เจเจยืนรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ใบหน้าซีดเผือดเหมือนคนที่กำลังหายใจไม่ทั่วท้อง สองมือกุมเข้าหากันแน่นจนเส้นเลือดปูดชัดเจน
เขาเดินวนไปมาหน้าประตูราวกับไม่รู้ตัว เสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นดังสะท้อนอยู่ในโถงยาว ๆ ของโรงพยาบาล
สายตาเขาไม่ละไปจากป้ายไฟสีแดง “ห้องฉุกเฉิน ห้ามเข้า” ที่กำลังติดอยู่เหนือประตูนั้นเลย
หูเฝ้าฟังเพียงเสียงกุกกักของเครื่องมือแพทย์และเสียงสั่งการที่ลอดออกมาเป็นระยะจากด้านใน
ทุกนาทีที่ผ่านไปเหมือนนานเป็นชั่วโมง ความกังวลกัดกินหัวใจเขาจนแทบจะระเบิด
“แจม… ลูก… ขอให้พวกเธอปลอดภัย” เสียงทุ้มของเขาพึมพำออกมาเบา ๆ ราวกับคำอธิษฐาน
ทั้งที่ไม่เคยเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาก่อน แต่ตอนนี้เขาพร้อมจะเชื่อในทุกอย่าง ถ้ามันช่วยให้คนที่เขารักที่สุดรอดออกมาอย่างปลอดภัย.
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังขึ้นเร่งรีบจนสะท้อนก้องไปทั่วโถงทางเดินหน้าห้องฉุกเฉิน บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความกด
