“กรี๊ดดดดดดด! นี่พี่เจเจปกป้องมันหรอคะ!”
เธอร้องกรี๊ดออกมาเสียงดัง พลางชี้หน้าไปทางฉันด้วยสายตาโกรธปนตกใจ
“เออ! กูปกป้องเมียกู ผิดตรงไหนว่ะ!”
พี่เจเจตอบกลับเสียงเข้ม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธและความเด็ดขาด มุมปากยกขึ้นเป็นเส้นตรง แววตาเขาเจือด้วยความคุ้มครองและไม่ยอมแพ้
“นี่…เจเจ! แกอย่ามาพูดหยาบเสียงดังแบบนี้กับหนูควีนนะ!”
แม่ของเขาตะโกนขึ้นมาอย่างเป็นห่วง แต่พี่เจเจกลับมองหน้าแม่นิ่ง ๆ ก่อนจะสวนกลับเสียงดังชัดเจน
“ทำไมแม่! มันก็คนเหมือนกัน คิดว่าสูงส่งมาจากไหนนักหนา ทำเป็นกระแดะรับฟังคำส้นตีนแบบนี้ไม่ได้
เธอหันมาทางฉัน ตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความโกรธและความไม่พอใจ
“เพราะมึง…อีกะหรี่ มึงใช้ท่าไหนละ พี่เจเจถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้! ก่อนหน้านี้เขาไม่ใช่คนแบบนี้นะ!”
คำพูดของเธอเต็มไปด้วยแรงอัดอั้น และความโกรธสะสมหลายปี ก่อนที่ฉันจะตั้งตัวทัน เธอก็ฉวยจังหวะพี่เจเจเผลอ พุ่งเข้ามาหาฉันทันที
