อนาคินหันไปมองหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ ก่อนจะเปรยขึ้น
“ถ้าลินจะแวะซื้อของพี่จะส่งลินในเมืองก่อนก็แล้วกัน เสร็จธุระกับเอเลนพี่จะกลับมารับ”
น้ำเสียงนั้นราวกับไม่อยากปล่อยให้เธอไปคนเดียวทว่าก็ต้องจำใจจอดรถแถบย่านการค้าแห่งหนึ่งในตัวเมือง เมื่อรถเบ็นซ์สีดำแล่นออกไปแล้วมุจลินทร์จึงเดินเลียบไปบนทางฟุตบาท หัวหินก็คือเมืองท่องเที่ยวที่มีทั้งคนไทยและชาวต่างชาติมาเยี่ยมเยือน ผู้คนที่เดินไปมาต่างให้ความสนใจสิ่งของมากมายจนลานตา เธอก็เป็นหนึ่งในนักท่องเที่ยวที่มาเยือนสถานที่แห่งนี้และเพลิดเพลินกับการเดินดูของที่ระลึกจนลืมนึกไปว่าจริง ๆ แล้วเธอต้องการแวะซื้อของจำเป็นที่ไม่ได้พามาด้วยก่อนออกเดินทาง
“ลิน!”
เสียงทุ้มหากแต่นุ่มนวลทำให้มุจลินทร์หยุดชะงักที่หน้าร้านขายของฝากร้านหนึ่งก่อนจะหันไปเห็นเพชรภูมิเดินข้ามถนนจากอีกฟากหนึ่งมาหาเธอ
