กริ๊ง......
มุจลินทร์สะดุ้งทั้งตัว ความคิดที่กำลังแล่นลิ่วไปไกลถูกกระชากกลับคืนด้วยเสียงโทรศพท์สำนักงานที่ดังขึ้น
“คุณมุจลินทร์คะ...นี่เหมือนฝันค่ะ คุณอนาคินต้องการดูแผนงานประชาสัมพันธ์เปิดตัวโปรเจ็คใหม่ค่ะ...ให้คุณมุจลินทร์เข้าพบเดี๋ยวนี้”
หญิงสาววางหูโทรศัพท์ลง นิ้วเรียวทาบลงบนหน้าท้องของตัวเองด้วยรู้สึกถึงความตื่นกลัวในส่วนลึก ชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังหลับใหลอยู่ภายในตัวเธอ......เขาจะรู้สึกเหมือนกันหรือไม่ว่าพายุใหญ่ที่รออยู่นั้นน่าประหวั่นพรั่นพรึงเพียงไหน มุจลินทร์รวบรวมกำลังใจทั้งหมดแม้อ่อนล้าเธอต้องเข้มแข็ง แม้อ่อนแรงเธอต้องก้าวไปข้างหน้าด้วยสัญชาติญาณแห่งการปกป้องกระตุ้นเตือนว่านับแต่บัดนี้แม้ความรักจะดับสูญทว่าจิตวิญญาณของ เขา ผู้นั้นจะยังคงอยู่กับเธอ
“เชิญค่ะคุณมุจลินทร์ คุณอนาคินรออยู่ค่ะ”
เหมือนฝันในชุดกระโปรงส
