“พี่คินพูดเหมือนคนไม่มีหัวใจ ไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมให้สิ่งสำคัญของตัวเองกับคนที่ไม่ได้รักหรอกค่ะ”
“รักงั้นหรือ!.....เก็บไอ้คำแสลงหูนั่นไว้กระซิบบอกชายชู้ของเธอก็แล้วกัน สำหรับฉันมันก็แค่คำไร้ค่าของผู้หญิงน่ารังเกียจอย่างเธอ!”
ชายหนุ่มทิ้งท้ายด้วยถ้อยคำเจ็บแสบก่อนก้าวขึ้นรถและสตาร์ทเครื่องยนต์เสียงดังกระหึ่ม มุจลินทร์มองตามท้ายรถเบ็นซ์ที่ทะยานออกไปจากโรงเก็บรถทั้งเร็วและแรงจนแม้แต่ตาสุขเองก็ชะเง้อหน้าออกมาดูจากหลังพุ่มไม้หน้าบ้าน หญิงสาวใช้ปลายนิ้วเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้า ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะขยับปากพูดอะไรก็กลายเป็นประเด็นให้เขาบริภาษอยู่ทุกนาที ร่างบางเดินพ้นออกมาจากประตูรั้ว ถ้าต้องนั่งรถเมล์ไปที่ทำงานก็คงถึงในตอนสาย แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินไปยังป้ายรถเมล์ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านไปอีกไกล
หญิงสาวเดินเลียบไปตามแนวรั้วบ้านบนทางที่ทอดยาวไปข้างหน้า แต่เมื่อเดิ
