เจอผู้ชายหื่น
1793 คำ
เทพดาบจอมหื่นกับสาวน้อยสุดแซ่บ
ตอน เจอผู้ชายหื่น
ท่ามกลางเปลวเพลิงที่กำลังสุมเผาซากศพที่กองสูงเท่าบ้าน สาวน้อยเนื้อตัวตัวขาวโพลนดั่งหิมะกำลังนั่งคุกเข่าร้องไห้กระซิกๆ
ตรงหน้าคือร่างไร้วิญญาณของท่านพ่อและท่านแม่กับชาวบ้านหลายครอบครัวที่กำลังมอดไหม้
หยาดน้ำใสไหลพาดเป็นทางอาบสองแก้ม ฮือ! ๆ ๆ เสียงร้องช่างแหลมสูงจับใจ
เสื้อคลุมลายดอกเหมยที่ห่อคลุมเรือนร่างขาวโพลนเปียกชุ่มโชก น้ำตาของเธอไหลออกมาดั่งธารน้ำใสที่ไม่รู้จักหยุดจักสิ้น
เมื่อคืนก่อนมีการฆ่ากวาดล้างคนทั้งหมู่บ้านโดยทหารเมืองฉิน ผู้คนเมืองกังจึงล้มตายดั่งกลีบดอกไม้ที่โรยรายามหิมะแรกมาเยือน
"เฮ้สาวน้อย เจ้านั่งอยู่ตรงนี้จะโดนพวกมันจับไปข่มขืนนะ" เสียงแหบพร่าดังมาจากชายชุดคลุมสีดำด้านหลัง
เขาตัวสูงลิบแต่ผอมเอามากๆ ใบหน้าเข้มคมของเขากับผิวสีแทนช่างดูหล่อเหลาและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน
"ทำไม ถ้าใครเข้ามาข้าจะฆ่ามันให้ตายไปกับข้า" เยวลี่ซูหันมาตวาดใส่หนุ่มไร้นามทั้งน้ำตา ยามที่ใบหน้าขาวโพลนสะบัดหันน้ำตาสาดกระจายลงผิวดิน
เธอตกใจเมื่อเห็นว่าหนุ่มนิรนามเขาแก่กว่าเธอมาก แถมที่หลังยังสะพายดาบสนิมเขรอะไว้ถึงสองอัน
หือ! เขาเดินย่างกรายเข้ามาและก้มมองใบหน้าเรียวเล็กของเย่ว
สาวน้อยตัวสั่นเมื่อเห็นใบหน้าที่คมขลังของเขาอย่างเต็มตา โดยเฉพาะดวงตาที่เย็นชาและดุดันคู่นั้นทำให้เธอลืมร้องไห้ไปเลย
"ถ้าไม่อยากตายก็กลับบ้านไป" เสียงแหบพร่าตวาดดังขึ้นมาจนเยวลี่ซูต้องลุกถอยหนีเขา
"เอ้า ทำไมไม่รีบไปอีก เดี๋ยวก็จับข่มขืนซะหรอก ขาวๆสวยๆยังงี้" หนุ่มชุดคลุมสีดำเปลี่ยนเสียงโหดเป็นทะลึ่งทะเล้นได้ราวกับพลิกดาบ
"ข้าไม่มีบ้านแล้ว ทุกคนตายหมด" สาวน้อยใจแข็งตวาดเสียงลั่น ใบหน้าเล็กสวยเงยสูงจนเจ็บคอเมื่อร่างชายตรงหน้าตัวสูงกว่าเธอมาก
"แล้วเจ้าชื่ออะไรหิ" ชายไร้นามเดินเข้ามาจับปลายคางสาวน้อยที่สูงเพียงอกของเขา
"ข้าชื่อเยวลี่ซู เรียกว่าเย่วก็ได้" นางตอบ
ใบหน้าเรียวสวยที่มีแก้มอิ่มจ่ำม่ำสบตาโตใส่แววตาที่คมดุคู่นั้น
ในเมื่อสิ้นหวังเย่วยอมตาย ในโลกนี้ไม่มีอะไรให้น่ากลัวอีกแล้ว เพียงหน้าดุๆของหนุ่มคนนี้คงไม่อาจทำให้เธอหวาดกลัวได้อีก
"งั้นรึ แล้วเจ้ามาเฝ้ากองเพลิงทำไม รอเก็บอัฐถิหรือ" หนุ่มตัวสูงปล่อยคางแล้วเอามือใหญ่ๆลูบถูแก้มอันนุ่มนิ่มของเย่ว
สายลมเย็นกับมือที่เย็นเฉียบเหมือนผีตายซากของเขาทำเอาเย่วตัวสั่นสะท้าน
"ข้ามารอเทพดาบต่างหาก เจ้ารู้จักไหม" เย่วถอยหนีมือที่คลอเคลียแก้มของเธอแล้วตะโกนใส่หน้าหล่อๆ
"บ้าบอ เทพดงเทพดาบที่ไหน" หนุ่มตัวสูงแสยะยิ้มตอบ เขาดูขำขัน
"เจ้าไม่รู้จักท่านมหาปุโรหิตเหรอ ข้าจะหาตัวท่านให้เจอแล้วให้ท่านฆ่าล้างบางทหารแคว้นฉิน" เย่วตอบ
"งั้นหรือ หิ ๆ งั้นถ้าฆ่าพวกที่ฆ่าพ่อแม่เจ้าได้แล้วจะทำอะไรต่อ" หนุ่มตัวสูงหัวเราะไปถามไปเขายืนตรงหน้ากองซากศพอย่างขำขันไร้หัวใจ
"ก็ฆ่าแม่ทัพมัน ฆ่าอำมาตย์ของมัน แล้วก็ฆ่าฮ่องเต้ของมัน" เย่วเงยหน้าสูงตอบฉอดๆ
"ฮ่า! ๆ ๆ เจ้ามันบ้า คนตายก็ตายไปแล้วจะคิดแค้นอะไรนักหนา" หนุ่มชุดคลุมสีดำหัวเราะลั่น เขาเอามือหยิกแก้มสองข้างของเย่วเขย่าใบหน้าสวยไปมาเพื่อเรียกสติ
ป๊าบ! เย่วเอามือเล็กขาวตีมือใหญ่ๆสีดำด้านของเขาและดุด่า
"อย่ามายุ่งอย่ามาโดนตัวข้านะเจ้าคนหื่น บ้ากาม โรคจิต" เสียงแหลมสูงบาดหู
"จับนิดจับหน่อยไม่ได้หรือ ถ้าข้าไม่อยู่ตรงนี้เจ้าอาจจะโดนลากไปข่มขืนแล้วโยนเข้ากองไฟไม่รู้ด้วยนะ" หนุ่มตัวสูงบอกแล้วชี้นิ้วไปรอบๆ เมื่อเย่วมองตามนิ้วเขาไปไกลๆเธอเห็นมีเงาค**ำๆอยู่หลายคน พวกมันน่าจะเป็นโจรป่า
"ถึงตายก็ไม่กลัว ข้าจะได้ไปอยู่กับพ่อแม่" เย่วเถียง
อุ๊ปส์! เธอพูดไม่ออกแล้วเมื่อโดนมือใหญ่ๆจับแก้มสองแก้มบีบจนปากจู๋
"ถ้าเจ้าให้จูบข้าอาจจะพาเจ้าไปเมืองข้างหน้าก็ได้ ไม่แน่เจ้าอาจเจอเทพดาบที่นั่น" หนุ่มตัวสูงบอก แววตาของเขาแฝงความเจ้าเล่ห์
เย่วตาค้างโต แก้มโดนมือสากๆบีบจนแดงทั้งสองข้าง ลมหนาวพัดผ่านริมฝีปากสีชมพูเรียวบางจนสั่นเกร็ง
"ว่าไง ไม่อยากแก้แค้นแล้วเหรอ" หนุ่มตัวสูงตะคอกใส่หน้าสวยๆ เย่วสะดุ้งโหยงมือของเขาบีบแก้มเธอจนริมฝีปากบู้บี้ไปหมดแล้ว
"อ๊ะ อื้อ" สาวน้อยพยักหน้าแล้วหลับตากลั้นหายใจ
ใบหน้าหล่อเหลาที่คมเข้มดุดันค่อยๆก้มลงมาช้าๆ แววตาที่เย็นชาน่ากลัวมองอาบโลมใบหน้าสวยและที่แก้มพองโตอย่างพออกพอใจ
อุ๊ย! จมูกโด่งเฟี้ยวของหนุ่มไร้นามจิ้มปลายจมูกของเย่วจนเธอสะดุ้ง ตากลมแป๋วเบิกโพลงเผยให้เห็นใบหน้าหล่อๆที่กำลังบดชนหน้าของตัวเอง
จุ๊บ! ๆ ๆ ริมฝีปากแหบแห้งของหนุ่มใหญ่บดบี้ริมฝีปากนุ่มๆจนชุ่มน้ำลายสาวน้อย
อื้อ! ๆ อือ! เย่วตาเถลือกถลน เธอเสียวในอกวาบหวามจนลืมหายใจเมื่อโดนจูบครั้งแรกในขีวิต
ลิ้นสากๆของเขาสอดเข้ามาพันประสานกับลิ้นของเธอในปาก น้ำลายของสาวน้อยแตกพร่าเหมือนตอนที่กินของเปรี้ยวยังไงยังงั้น
จุ๊บ! ๆ ๆ เขารีบดูดแย่งเอาน้ำลายของสาวน้อยเข้าไปกลืนกินอย่างหิวกระหาย ดูท่าเหมือนคนอดข้าวอดปลามานับสิบๆวัน
อื้อ! ๆ ๆ สาวเย่วเอาสองมือจิกชุดคลุมสีดำตรงคอเสื้อ เธอพลักอกเขาออกแต่กลับยืนเขย่งเท้าสูงบดปากสีชมพูจูบตอบเขา
อืม! ๆ ๆ อ่าส์! หนุ่มไร้นามจูบไปครางไปอย่างกระสันต์เสียว เขาเสพย์ความสาวความสวยของเย่ว และความอบอุ่นจากเลือดสาวน้อยแรกรุ่นอย่างเธอที่กำลังแผ่ซ่านไปทั่วผิวกาย
แฮ่ก! ๆ ๆ หิ! ๆ กว่าหนุ่มใหญ่จะยอมดึงใบหน้าหล่อๆกลับก็นานสองนาน เขายืนยิ้มและหายใจหอบเหนื่อย
เย่วเองก็หอบหายใจแรง ผิวหน้าที่ขาวเนียนละมุนมีเหงื่อซึมออกมาทั้งๆที่อากาศโดยรอบเหน็บหนาว
"ไหนล่ะม้า ไหนล่ะเมืองข้างหน้า" เย่วยืนกอดอกจ้องตาดุๆ แถมยังตวาดลั่นใส่เขา
"ไปสิ ตามมา" เขาบอก
สาวน้อยเดินตามหนุ่มตัวสูงที่สะพายดาบสนิมสองอันต้อยๆ เธอมาขึ้นขี่หลังม้าและกอดเอวเขาไว้แน่น
"เจ้าเคยได้ยินไหม เทพดาบมหาปุโรหิตน่ะ" เธอตะโกนถามหนุ่มใหญ่เสียงดังทัังๆที่ตัวเองก็กอดเขาตัวกลม
"ไม่รู้สิ เป็นยังไงเหรอ" เขาถามกลับ น้ำเสียงแหบพร่าราวกับไม่มีน้ำซักหยดตกถึงท้อง
"โถ่ เจ้าโง่จริงๆ เทพดาบจะผดุงความยุติธรรมและฆ่ามารร้าย ท่านต้องทำตามคำขอของข้าแน่ๆ" เย่วเหม่อมองดาวบนฟ้าและพร่ำบอก ความหวังเดียวที่จะมีชีวิตอยู่ต่อคือการล้างแค้น
"แล้วถ้าเทพดาบเป็นมารเสียเองล่ะ" หนุ่มไร้นามถามกลับ เขาควบม้าเดินฝ่าความมืดบนทุ่งหญ้าไปข้างหน้าช้าๆท่ามกลางลมหนาวที่พัดโชย
"นี่เจ้า อย่าสามหาวกับท่านเทพดาบแบบนั้น" เย่วหยิกเอวเขาแล้วดุด่า
โอ๊ย! ๆ ๆ ฮ่า! ๆ ๆ หนุ่มไร้นามร้องเจ็บปนหัวเราะร่วน
"ท่านเทพดาบน่ะผดุงความยุติธรรม หากท่านได้ฟังคำขอของข้า ท่านจะฆ่าล้างแค้นให้ข้าแน่ๆ" เย่วพร่ำต่อ
นานสองนานที่เธอพรรณาความวิเศษวิโสของเทพดาบกรอกใส่หูคนที่ตัวเองไม่รู้จัก จนล่วงเลยทุ่งหญ้ามาถึงเนินทรายกว้างเสียงเเจ๋วๆจึงเงียบไป
"เป็นอะไรไปนี่ เอ้าหลับแล้วเหรอ" หนุ่มไร้นามถามเมื่อหน้าผากของเย่วเขกหลังของเขาหลายที
ขวับ! เขาหันมาจับร่างจ่ำม่ำของเย่วแล้วยกเธอมานั่งตรงหน้าตักโอบกอดเธอเอาไว้ด้วยสองแขน
กำลังภายในของหนุ่มไร้ชื่อคนนี้ช่างน่าเหลือเชื่อเมื่อเขารวบยกเธอด้วยแขนข้างเดียว
"อย่าข่มขืนข้านะ อย่าแต๊ะอั๋งข้าด้วย" เย่วละเมอขณะที่เอนหลังพิงอกของเขาไว้
"จับตรงนี้เฉยๆได้ไหมล่ะ ข้าหนาวมือแข็งไปหมดแล้ว" หนุ่มไร้นามเอามือสองข้างซุกคอเสื้อแล้วล้วงจับนมเต้าน้อยๆ
อือ! ๆ ๆ เธอครางละเมอขณะที่โดนมือเย็นเฉียบบีบคลึงเต้าเบาๆ
กร่อด! ๆ ๆ หนุ่มใหญ่ขบกัดฟันตัวเองด้วยความหมั่นเขี้ยว เขาเผลอบีบเต้าสาวน้อยแรงจนเธอได้สติตื่น
"บอกว่าอย่าทำ ๆ" เย่วเอามือกุมมือใหญ่ๆที่ซุกอกเสื้อของเธอ เล็บมือของเธอบาดหลังมือเขาจนเจ็บ
เขาเลิกบีบนมแต่กลับเอานิ้วมือมาบี้หัวนมแดงๆของเธอเล่น
"บี้ตรงนี้เล่นเฉยๆ เจ้าจะได้หลับสบาย" เขาบอก
"อย่าหาทำ" เย่วเอ่ยเสียงเบาขณะที่เสียวหัวนมหวิวๆ นิ้วมือสากๆที่บี้หัวนมของเธอทำให้ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งเรือนร่าง
"ไม่ให้ทำงั้นข้าไม่กอดเจ้านะเอ้า" หนุ่มไร้นามขู่
อ้อมกอดของเขาถึงเเม้จะเย็นชาแต่เป็นสิ่งเดียวที่ให้ความอบอุ่นแก่เธอได้ในคืนที่เหน็บหนาวเฉกเช่นนี้
เยวลี่ซูหลับคาอกคนที่ไม่รู้จักบนหลังม้าของเขาไปโดยไม่ได้ขัดขืน อันที่จริงเธอไม่ได้ตอบเขาด้วยซ้ำไป
ความแค้น ความมืด และหนุ่มหื่นที่ไม่รู้จัก กับหลังม้าและอ้อมกอด
ชะตากรรมชีวิตของสาวน้อยจะเป็นอย่างไรต่อไปนั้นไม่มีทางล่วงรู้ได้เลย
- ผู้เขียน
