เทพดาบจอมหื่นกับสาวน้อยสุดแซ่บ

ขอกินนมของเจ้าหน่อยเถอะ

เทพดาบจอมหื่นกับสาวน้อยสุดแซ่บ

ตอน ขอกินนมของเจ้าหน่อยเถอะ

ใบหน้าเรียวเล็กบดชนอกแข็งๆของหนุ่มนิรนามอยู่ค่อนคืน ทำให้แก้มนวลเนียนข้างนึงของสาวน้อยแดงก่ำช้ำเลือด

เย่วบิดเอวหันหน้ามากอดเขาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนขณะที่เขายังนั่งโอบเธอในท่าเดิม

กรุบ! ๆ ๆ ม้าสีดำทมิฬเยื้องย่างช้าๆขณะที่ก้มเล็มใบหญ้า เสียงเกือกม้ามันกระทบกับใบไม้แห้งที่ร่วงโรยราบนพื้นดิน

นั่นคือสัญญาณส่อว่ามาถึงชายป่าทึบ ตัดผ่านป่าแห่งนี้ไปได้ก็จะถึงเมืองอีกเมืองนึงซึ่งยังไม่ถูกข้าศึกรุกราน

หนุ่มไร้นามตัวสูงนั่งก้มหัวผงกจนหน้าผากโขกโดนหัวของเย่ว เสื้อคลุมสีดำของเขาปลิวไหวด้วยลมหนาวที่พัดแรง

แปะ! ๆ ๆ ก้อนหิมะสีขาวร่วงจากฟากฟ้าลงมาบนกระหม่อมของสาวน้อย

"อุ๊ย หิมะ หิมะตกแล้ว" เธอสะดุ้งตื่นแล้วหันหน้ากลับมามองไปข้างหน้าพลางยกสองมือเล็กๆแบเอาไว้

แปะ! ๆ ๆ หยดหิมะที่ขาวโพลนเย็นยะเยือกตกลงมาใส่สองมือสาวน้อยจนสั่นเทา

ฮิ! ๆ ๆ รอยยิ้มแรกของเย่วปริออกจนเห็นฟันขาวเขี้ยวแหลมๆ เมื่อหลังจากพ่อแม่ตายเธอก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้

"อย่าหัวเราะดัง เดี๋ยวเสือจะมากินเจ้าหรอก" หนุ่มนิรามกระซิบเย่ว เขาเอาคางวางตั้งไว้บนกระหม่อมของเธอและพูดเสียงเบาหวิวราวกับกลัวว่ามดจะได้ยิน

"ก็ข้ากำลังมีความสุข เจ้านั่นแหละเย็นชา เจ้าเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งเสียอีกคนไร้หัวใจ" เย่วบ่นเสียงดัง เธอกำหิมะในมือแล้วบีบเป็นก้อนแข็งๆก้อนเดียว

"ข้าเตือนแล้วนะว่าอย่าเสียงดัง ขืนเข้าป่าแล้วโจรร้ายมาปล้นข้าไม่ช่วยนะ" หนุ่มไร้หัวใจขู่

อื้อ! เย่วสะบัดหน้า ลมปากของเขากระแทกใบหูของเธอจนเสียวสันหลังว่าบ

"โจรร้ายต้องตาย มารร้ายต้องก้มกราบกรานเมื่อข้าคือมหาเทพดาบ เทพดาบปุโรหิต" เย่วโห่ร้องเพลงเสียงดัง

ใบหน้าเล็กสวยเอียงไปมาตามจังหวะ เสียงใสแจ๋วแหลมสูงดังทะลุป่าไปหลายร้อยก้าว ตากลมแป๋วมองไปข้างหน้าอย่างไร้เดียงสา สองมือแบรอหยดหิมะแล้วกำปั้นๆจนกลายเป็นก้อนใหญ่

"เฮ้อ ข้าไม่น่าพาเจ้ามาเลย ต่อให้เจ้าจะสวยขนาดนี้ก็เถอะ" หนุ่มนิรนามบ่นพร่ำ เขาเลิกกอดเย่วแล้วปล่อยให้เธอร้องรำพร่ำกวีสรรเสริญเทพดาบ

"เทพดาบพดุงธรรม มารร้ายต้องตายแน่นอน" เสียงใสแจ๋วดังก้องป่า

"เจ้าไปเอาเพลงนี้มาจากไหนหือ" หนุ่มใหญ่ถาม

"เจ้าไปอยู่ที่ไหนมาเจ้าทึ่ม ชื่อเสียงของเทพดาบใครๆก็รู้จัก มีดาบสะพายซะเปล่าเจ้านี่มันโง่จริงๆ" เย่วด่าหนุ่มไร้หัวใจฉอดๆ ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเธอกับเขาใครเย็นชายิ่งกว่ากัน

"เออ ๆ ถ้าเจอโจรป่าเรียกข้าด้วยล่ะ" หนุ่มนิรนามตอบแล้วนั่งกอดอกตัวเองก้มหน้าหลับ

กรุบ! ๆ ๆ ม้าสีดำทมิฬเดินไปข้างหน้าเองราวกับรู้ใจเจ้านาย

เย่วปั้นหิมะเล่นจนมือแดง อุ้งมือขาวๆของเธอเหี่ยวแห้งไปหมดเพราะความเย็นยะเยือก

เมื่อเข้ามาลึกถึงกลางป่าไผ่ จู่ๆก็มีชายฉกรรจ์ถือมีดดาบงอโง้งใบใหญ่วาววับมายืนขวางทาง พวกมันมีนับสิบๆคน

"ฮ่า! ๆ ๆ หยุด ๆ ๆ พวกเจ้าจะไปไหนกัน" หนุ่มหัวโล้นตัวล่ำบึ๊กตะโกนถาม มันน่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มโจรร้ายที่ปล้นฆ่าผู้คน

เย่วตาถลน มือของเธอสั่นจนก้อนหิมะในกำมือร่วงลงไปแตกโพล๊ะบนผิวดิน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนได้ยินเสียงในอกตัวเองดังตูมๆด้วยความหวาดกลัว

"ตายแล้ว! นี่ใช่โจรป่าไหม" เย่วหันมากระชากเสื้อคลุมสีดำของหนุ่มนิรนาม

"อื้อ ใช่ละมั้ง" เขาลืมตาตั้งหน้าหล่อๆมองคนนับสิบ แววตาของเขาช่างเหมือนผีที่ตายไปแล้วซึ่งไร้ความรู้สึกกลัว

"ไอ้หย๋า หนี หนีกันเถอะ" เย่วร้องจ๊ากก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้า เธอกลิ้งตุ๊บตั่บหลายตลบก่อนจะลุกยืนแล้วกระชากขาหนุ่มใหญ่ลงมา

โครมมม! โอ๊ยยย! เขาร่วงลงมากระแทกพื้นแล้วนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น

ตุ๊บ! ๆ ๆ เย่ววิ่งหนีหน้าตั้ง ฮ่า! ๆ ๆ ๆ กลุ่มโจรป่าหัวเราะลั่น พวกมันรู้ว่ายังไงเธอก็ต้องสะดุดขาตัวเองล้ม

โครมม! ไม่ทันขาดคำ สาวน้อยกลิ้งตลบจนฝุ่นกลบหน้า

"เจ้าโง่ หนีสิ" เธอร้องเสียงดังขณะที่เห็นหนุ่มนิรรามลุกยืนโอนเอนราวกับจะเป็นลมล้มพับ

เขาผอมกระหร่องแต่ทว่าตัวสูงปรี๊ด ร่างของเขาโยกเอนไปมาเหมือนกับต้นไผ่รอบๆที่กำลังโดนลมพัด

"มีอะไรส่งมา ส่งมาให้หมด" โจรร้ายตั้งวงล้อมหนุ่มใหญ่กับม้าและสาวน้อย พวกมันหัวเราะเสียงดังและเริ่มถอดเสื้อผ้าออก

"หนี หนีสิ เจ้าสู้พวกมันไม่ได้หรอกเจ้าโง่" เย่ววิ่งมากระชากมือใหญ่ๆของหนุ่มหล่อ ทว่าเธอเองก็ขาสั่นจนวิ่งไม่ออก

เธอตัวสั่นไปหมดแล้ว ในใจรู้ดีว่าหากก้าวเท้าหนีก็คงโดนมีดรอบๆฟันหัวขาด

หากเธอยอมส่งของมีค่าให้พวกมันก็ต้องข่มขืนเธออยู่ดี เผลอๆอาจโดนฆ่าทิ้งหลังจากนั้นด้วย

ฟุ่บ! โจรคนนึงเดินเข้ามากระชากผ้าของเย่วจนหน้าอกของเธอเปิด หัวไหล่ที่ขาวโพลน ลำคอที่ยาวระหงส์กับเนินอกที่ขาวเนียนทำเอาพวกโจรน้ำลายไหล บ้างก็ตาค้างโต

ไม่เว้นเเม้กระทั่งหนุ่มหล่อที่ใกล้ตาย เขาหันมามองเย่วอย่างกับหมาจิ้งจอกเห็นเนื้อ ดวงตาของเขาส่อประกายหื่นวาววับยิ่งกว่าโจรพวกนั้นเสียอีก

ฉับบบบ! โป๊ะ! ไม่ทราบว่าอะไรเกิดขึ้น พริบตาเดียวดาบสนิมบนหลังของเขาถูกชักออกมาตัดมือโจรที่กระชากเสื้อเย่ว

โอ๊ย! ๆ ๆ มันร้องโหยหวนขณะที่มือขาดกองบนพื้น เลือดสีแดงสดพุ่งปรี๊ดออกมาจากข้อมือของมัน

"ฆ่ามัน ฆ่าผู้ชายแล้วจับผู้หญิง" หัวหน้าโจรตวาดลั่น ชายฉกรรจ์อีกเก้าคนวิ่งเข้ามากลางวงแบบพร้อมๆกัน

"ถ้าข้าพาเจ้าไปจากที่นี่ได้ ข้าขออะไรอย่างนึงได้ไหม" หนุ่มนิรนามถามเสียงเบา

"อื้อ ให้ ข้าให้หมดเลย" เย่วตอบ เธอกลัวจนน้ำตาปริ่ม ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำหัวใจสั่นระรัวสติเริ่มจะดับวูบ

ความตายเป็นแบบนี้เองรึ! เธอพร่ำในใจขณะที่สูญสิ้นความหวัง

วูบ! ๆ ๆ ดาบสนิมยาวที่เรียวแหลมดั่งดาบซามูไรเล่มเดิมถูกชักออกมาจากกลางหลังหนุ่มหล่อ

เขายืนโอนเอนอย่างคนไร้เรี่ยวแรงแต่กลับตวัดดาบได้พลิ้วอย่างพายุไหว

ฉับ! ๆ ๆ ปลายดาบที่หมุนวนรอบๆตัวเย่วตัดคอโจรร้ายแม่นดั่งจับวาง

แอ๊ก! ๆ ๆ มันสามคนยืนกุมคอของตัวเองที่มีเลือดพุ่งออกมาก่อนจะล้มลงไปดิ้นตายอย่างทุรนทุราย

อร๊ายยยย! เย่วกรี๊ดสุดเสียงเมื่อเห็นความตายต่อหน้าอีกหน เธอตัวสั่นเทาและหรี่ตามองหนุ่มนิรนามอย่างลุ้นสุดใจ

"ฆ่ามัน ย๊ากก! ๆ ๆ" กลุ่มโจรร้ายโห่ร้องและรุมฟันดาบใส่ใบหน้าหล่อๆ

ฟุ่บ! ๆ ๆ เขาโยกหน้าหลบมีดดาบใหญ่ทั้งๆที่เท้ายังไม่ได้ก้าวไปไหนช่างน่าเหลือเชื่อ

วูบ! ๆ ๆ ดาบใบแล้วใบเล่าเฉียดใบหน้าหล่อๆของเขาไปมาอย่างฉิวเฉียด

เย่วตาถลน เธอลุ้นแทบตายเมื่อกลัวว่าเขาจะสู้ไม่ไหว

ฟุ่บ! ๆ ๆ เขาตีลังกาเอาเท้าขึ้นฟ้าแล้วห้อยหัวลงมากลางอากาศ ขณะเดียวกันนั้นตัวของเขาหมุนวนดั่งพายุใต้ฝุ่นที่กำลังพิโรธ

ฉับ! ๆ ๆ ๆ ๆ ปลายดาบที่เรียวแหลมกลับดูเหมือนจะยืดยาวขึ้นมาได้ มันตัดหัวคนรอบๆตัวทั้งหมดในคราเดียว

ตุ๊บ! ๆ ๆ ๆ ๆ หัวโจรร้ายขาดร่วงลงมากองเต็มพื้นแบบที่พวกมันไม่ทันได้ปริปากร้องซักแอะ

อร๊ายยย! จอมมารรร! เย่วกรี๊ดสุดเสียง เธอก้าวขาวิ่งหนีหนุ่มนิรนามสุดชีวิต

ฟุ่บ! ๆ ๆ ทว่าเขากำลังอุ้มเธอยกลอยอยู่ เท้าของเธอจึงก้าวย่ำอากาศส่วนตัวอยู่ที่เดิม

"ปล่อยข้า ปล่อยข้าเถอะท่านจอมมาร" เย่วร้องขอชีวิตชนิดที่น้ำตาปริอาบสองแก้ม

น้ำตาของเธอไหลพร่ากอาบสองแก้ม เนื้อตัวขาวโพลนสั่นพั่บ ๆ ๆ เธอกลัวหนุ่มตรงหน้ายิ่งกว่าตอนจะโดนโจรร้ายเข่นฆ่าเสียอีก

"คำไหนคำนั้นสิยัยบื้อ" หนุ่มนิรนามจับรักแร้สองข้าง เขาเย่วชูขึ้นสูงแล้วเงยหน้าดุเธอที่ลอยอยู่เหนือหัว

"เจ้าอยากได้อะไรล่ะ" เย่วหลับตาถาม เธอไม่กล้ามองดวงตาคู่นั้นเสียแล้ว

ข้าขอดูดนมเจ้าหน่อยได้ไหม" เขาถาม

"บ้า ฆ่าข้าเถอะถ้าจะทำอย่างนั้น" เย่วร้องตอบ สองเท้าของเธอเตะอากาศจนรองเท้ากระแทกท้องของเขาตุ๊บ ๆ

"ไหนว่าจะแก้แค้นหาา แค่นี้ก็ยอมสละไม่ได้ ข้าหิวจะตายอยู่แล้ว ปล่อยข้าตายอยู่ตรงนี้เจ้าจะไปไหนได้เอ้า" หนุ่มนิรนามขู่แล้วทำท่าจะวางเย่วลง

พรึ่บบบบ! สาวน้อยไม่ตอบแต่กลับเอาสองมือดึงกระชากเสื้อคลุมตัวเองร่นลงมาถึงหน้าท้อง

สองเต้าน้อยๆที่เต่งตึงขาวโพลนสะท้อนแสงแดดยามเช้ากลายเป็นสีทองสุกสว่าง

หิ! ๆ ๆ หนุ่มหล่อหัวเราะแล้วอ้าปากเงยหน้าคาบหัวนม

จ๊วบ! ๆ ๆ เขาดูดทึ้งนมเย่วสลับไปสลับมาเต้าขวาทีซ้ายที

อร๊า! ๆ ๆ เธอร้องครางด้วยความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วสรรพางค์กาย

ในอกรู้สึกเสียวแปล๊บๆเหมือนโดนสายฟ้าฝ่าฟาดลงมาที่กลางใจ เลือดสาวฉีดพล่านไปทั่วกายจนร้อนรุ่ม

จุ๊บ! ๆ ๆ ทั้งๆที่เธอเองไม่มีน้ำนมแต่เขากลับดูกระชุ่มกระชวยและมีเลือดฝาดที่สีหน้า ริมฝีปากที่เย็นเฉียบเหมือนผีตายซากเริ่มแดงระเรื่อ

อื้อ! ๆ ๆ เย่วดิ้นร้องอย่างเสียวสยิว ที่ร่องสาวรู้สึกร้อนวูบวาบและมีน้ำไหลเยิ้มออกมาจนหว่างขาฉ่ำแฉะ

ปากแดงๆดูดทึ้งไม่พอยังเม้มบดหัวนมสีชมพู ลิ้นสากๆตวัดวนใส่รอบๆแถมยังครูดถูจนเม็ดปทุมถันพูแดงช้ำคาปาก

มือใหญ่ๆยกชูสาวน้อยอยู่นานสองนาน เขาสนุกกับสองเต้าของเธอจนพอใจแล้วจึงวางลง

หิ! ๆ ๆ หนุ่มไร้หัวใจยิ้มแฉ่ง เขาเลียริมฝีปากตัวเองแผล๊บๆขณะที่มองตาเย่ว

เธอเสียวสะท้านจนต้องรีบเบือนหน้าหนี เขาทำเอาเธอเตลิดจนลืมกลัว

"ยืนบื้ออะไร เก็บสมบัติ ยึดอาหารพวกมันสิ" หนุ่มชุดคลุมดำสั่งแล้วทำให้ดู

"เอ้อ ๆ ข้าก็เก็บอยู่นี่ไง" เย่วตอบ เธอเดินข้ามหัวคนไปมา สองมือหยิบล้วงกระเป๋าของพวกมันได้มันเผาและขนมปังมาจำนวนหนึ่ง

ง่ำ! ๆ ๆ หนุ่มนิรนามนั่งพิงกองซากศพและกัดกินมันเผาอย่างเอร็ดอร่อย เขาคงอดข้าวมานานมากจริงๆถึงได้ไม่ใยดีกับหัวคนและเลือดที่นองฉานอยู่เต็มพื้น

เย่วนั่งห่างๆ เธอกอดขนมปังไว้แนบอกและกัดกิน ดวงตาแป๋วแอบมองใบหน้าหล่อๆที่แฝงไปด้วยความโหดร้ายทารุณ

นับจากนั้นเธอก็ไม่กล้าพูดกับเขาอีกเลย