ช่วยดูดกระปู๋ของข้าที
2678 คำ
เทพดาบจอมหื่นกับสาวน้อยสุดแซ่บ
ตอน ช่วยดูดกระปู๋ของข้าที
ตู้ม! ๆ ๆ ก้อนหินก้อนใหญ่ถูกเขวี้ยงออกจากสองมือน้อยๆลงในลำธารน้ำใส
"หิว ๆ ๆ ข้าหิวววว" สาวน้อยตะโกนแล้วก้มหยิบก้อนหินขว้างใส่ฝูงปลาในน้ำอีก
"หิวจัง หิวจะตายแล้วโว๊ยยย" เย่วตะโกนลั่นแล้วหันมามองจิกตาโตๆใส่หนุ่มชุดคลุมดำ
"เบาๆหน่อยสิ ข้าไม่อยากฆ่าคนอีกแล้วนะ" หนุ่มนิรนามบ่น เขากำลังยืนจับดาบสองอันร่ายรำไปมา สองตาจ้องมองน้ำใสที่ไหลเชี่ยวอย่างอารมณ์ดี
"ก็ช่วยจับปลาให้ข้าหน่อยสิ มีวรยุทธซะปล่าวโถ่เอ๊ย" เย่วบ่นดุด้วยความหิว
"ดาบของข้าไม่ได้มีไว้ฆ่าสัตว์ยัยโง่ ปลาสวยๆให้มันอยู่ในน้ำนั่นแหละถูกแล้ว" หนุ่มหล่อตอบและหมุนตัวฟันดาบ
ฉับ! ๆ ๆ ปลายดาบที่เรียวยาวทั้งสองอันตัดดอกไม้ที่กำลังร่วงโรยลงมา
ฟิ้ว! ๆ ๆ ลมปราณของเขาทำให้กลีบดอกไม้สีแดงที่ถูกหั่นเป็นชิ้นๆปลิ่วลอยอยู่รอบๆร่างที่สูงยาวสง่างาม
ใบหน้าหล่อเหลาคมคายของเขาเมื่อมีรอยยิ้มแต้มแต่งช่างทรงสเน่ห์น่าหลงไหล แววตาที่คมดุกับจมูกที่โด่งเป็นสันช่างบาดจิตบาดใจเสียเหลือเกิน
"เจ้าฆ่าคนเป็นร้อยๆแต่ไม่กล้าฆ่าปลาเนี่ยนะ บ้า ๆ ๆ ข้าไม่น่าเอาชีวิตมาทิ้งไว้กับเจ้าเลย" เย่วบ่นและยืนกระทืบเท้าเหมือนเด็กน้อย เธอดูจะไม่อินกับความหล่อของเขาเมื่อหิวจนปวดท้อง
หิ! ๆ ๆ หนุ่มนิรนามหัวเราะเหมือนชอบใจที่สาวน้อยโดนทรมาน เขากระโจนลอยไปบนผิวน้ำแล้ววิ่งไปวิ่งมาด้วยวิชาตัวเบา
ฟ้าว! ๆ ๆ สองดาบฟาดฟันใส่อากาศ ลมกลับกลายเป็นคมดาบที่ปลิวออกไปไกล
โครม! ๆ ๆ ต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่ไกลนับร้อยก้าวถูกตัดล้มลงมาด้วยสายลมที่คมกริบ
"ชิ เก่งไปก็เท่านั้น" เย่วเบ้ปากและยืนกอดอกบ่น เธอหยิบก้อนหินเขวี้ยงใส่ปลายังไงก็ไม่โดนซักกะตัว
ฟ้าววว! กระโดดหมุนตัวครั้งเดียวชายชุดดำลอยข้ามหัวมายืนข้างหลังสาวน้อย
เขาเอาดาบเรียวยาวสองอันกลับมาสะพายไว้ที่หลังแล้วก้มหน้าหล่อๆลงมาวางไว้บนไหล่ของสาวน้อย
"นี่ ถ้าเจ้าหิวขนาดนี้เรามาแลกเปลี่ยนกันไหม" หนุ่มหล่อกระซิบหูเย่ว
"แลกเปลี่ยนอะไรไหนบอกมาซิ" เย่วหันมาถาม
อุ๊ย! เธอตกใจจมูกโด่งๆของเขามันรูดแก้มขาวๆเมื่อเธอหันมา ปลายจมูกคมเฟียวของเขากรีดแก้มของเธอเป็นรอยแดงยาวพาดผ่านหน้า
อุ๊ย! เธอกระโจนหลบจมูกไปข้างหน้า
จ๋อม เท้าจุ่มลงน้ำใสที่เย็นเจี๊ยบ เนื้อตัวกำลังจะรวงตกลำธาร
ฟุ่บ! หนุ่มหล่อจับเอวเธอกอดรวบไว้แล้วดึงร่างเล็กขาวกลับมาบนฝั่งได้ภายในพริบตา
เขากรอกสายตาไปมาเลิ่กลั่กราวกับมีแผนร้ายก่อนจะก้มหน้าลงมาแนบซอกคอของเย่ว
"เจ้าช่วยระบายน้ำในตัวข้าออกมาได้ไหม แล้วข้าจะหาอาหารมาให้" เขาบอก
"ทำยังไงล่ะ ตักน้ำหรือ" สาวน้อยไร้เดียงสาถามอย่างสนใจ
"ไม่ใช่ ข้าเงี้ยน" หนุ่มนิรนามบอก
"ไอ้บ้า ใครเค้าทำกันแบบนั้น" เย่วบ่นดุขณะที่ยังโดนกอดรวบเอวด้วยท่อนแขนใหญ่ๆ เนื้อตัวเล็กๆของเธอจมหายไปในอ้อมอกของเขาหมด
"แล้วรู้เหรอว่าทำยังไง" หนุ่มหล่อถามเสียงเบายังกับกลัวมดจะได้ยิน
"ทำยังไงล่ะ" สาวน้อยถามอย่างใคร่รู้
"ก็ดูดๆ แค่นั้นเอง" เขาตอบ
"แล้วข้าได้กินอะไร" เย่วถาม
"อะไรก็ได้ ตามใจ" หนุ่มหล่อตอบอย่างดีใจ
"อะไรก็ไม่คุ้ม เปลืองตัว" เย่วตอบ
"เจ้าไม่อยากแก้แค้นแล้วเหรอ เอ้า เมื่อกี้ข้าปล่อยพลังออกมายังไม่หมดตัวเลยรู้ไหม" หนุ่มนิรนามออกอุบาย
"แล้วยังไง มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องลามกจกกะเปรต" เย่วบ่น
"เอ้าก็วรยุทธข้าสูงนี่ พลังวัตรในตัวข้ามันเยอะ ก็ถ้าข้าไม่ระบายน้ำรักออกจากตัว ตัวข้าตะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆเหมือนต้นไม้ที่ระเบิดเมื่อกี๊ไง" หนุ่มหล่อบอก
"ก็ได้ งั้นเป็ดย่างกับหมูตุ๋นโสมแดง" เย่วยื่นข้อเสนอ
หิ! ๆ ๆ หนุ่มนิรนามถอยออกและหัวเราะชอบใจ
พรึ่บ! เขาเปลื้องชุดคลุมและกางเกงออกมากองอยู่ตรงเท้า
ผึงงง! ลำเอ็นยาวเฟื้อยสีดำคล้ำดีดผึงออกมาชี้หน้าขาวๆของสาวน้อยเยวลี่ซู
อ๊ายยย! เธอตกใจกรี๊ดลั่น ทั้งๆที่ยกสองมือขึ้นมาปิดหน้าเธอยังแอบมองลอดง่ามนิ้วมือมองลงไป
เย่วเห็นว่าลำเอ็นที่ยาวงอโง้งมันกำลังสั่นหงึกๆใส่หน้าเธอ ที่หัวบานแดงน่ากลัว มันใหญ่เหมือนดอกเห็ดป่าที่ยังไม่บานออกมา
ตรงลำยาวๆงอโค้งขึ้นเหมือนกล้วยแขกใบใหญ่ ตามลำมีเส้นเอ็นปูดโปนหยักๆพันรอบมองแล้วชวนเสียวสยิวใจ
"รีบทำสิคนสวย เราจะได้รีบไปกินอาหาร เดี๋ยวโรงเตี๊ยมปิดก่อนนะ" หนุ่มนิรนามยิ้มแฉ่ง
ตุ๊บ! เย่วขาอ่อนจนคุกเข่าลงมาอย่างง่ายดาย เธอค่อยๆยกสองมือเล็กขาวที่กำลังสั่นเทาขึ้นมากุมกำแท่งอุ่นๆ
อื้อออ! เธอร้องครางขณะที่เอาสองมือกำรูดแท่งยาวๆที่แข็งโป๊ก
สวบ! ๆ ๆ อ่าส์! ๆ ๆ จอมยุทธหน้าหล่อครางระงมและเงยหน้าขึ้นมองฟ้าอย่างสุขสมใจ
เย่วลี่ซูกระเถิบมาใกล้แท่งดำๆแล้วก้มหน้าลงอีก เธอมองสำรวจของผู้ชายอย่างใกล้ๆอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ความยาวของเขาแค่มองก็ทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้องเลย ที่ร่องสาวร้อนวูบวาบแค่กะดูก็รู้ว่าคงแทงเข้ามาลึกถึงสะดือเป็นแน่
รับรู้ได้เลยแท่งเอ็นยาวๆมันกำลังเต้นตุบๆอยู่ในอุ้งมือของเธอ หัวบานโตมันสั่นหงึกๆชี้หน้าของเธออยู่อย่างนั้น
สวบ! ๆ ๆ มือน้อยๆบีบแท่งเอ็นที่กำไม่รอบแรงขึ้น
กร่อด! ๆ ๆ สาวน้อยขบกัดฟันตัวเองด้วยความหมั่นเขี้ยว
จุ๊บ! ๆ ๆ เธออ้าปากคาบหัวบานๆดูดอมจนแก้มป่อง
สวบ! ๆ ๆ อุ๊ก! ๆ ๆ หนุ่มหล่อก้มมองหน้าสวยๆแล้วโยกเอวซอยแท่งเอ็นดำๆเข้าปากสาวน้อย
อ่าส์! ซี๊ดดด! อ่าส์! เขาร้องครางอย่างเมามันส์ขณะที่ใบหน้าเล็กสวยโยกสั่นตามลำเอ็น
อ๊อก! ๆ ๆ เย่วโยกหน้าสู้ เธออมลำเอ็นยาวๆเข้ามาในปากลึกเกินครึ่งลำ ความรู้สึกที่มีแท่งอุ่นๆเต้นตุบๆอยู่ในปากทำให้เธอเสียวตามจนกลีบร่องสาวมีน้ำเสียวไหลเอ่อล้น
จ๊วบ! ๆ ๆ เธอดูดแท่งเอ็นแรงแถมยังเอาสองมือบีบรูด
โอ๊ย! ๆ ๆ ซี๊ดดด! ตอนนี้จอมยุทธนิรนามร้องเสียงหลงราวกับโดนทรมาน ลำเอ็นยาวๆที่เคยดำคล้ำโดนสาวน้อยฟัดจนแดงเถื่อกไปทั้งดุ้น
ใบหน้าคมหล่อบูดเบี้ยวไปหมด ดวงตาดุๆหยีหรี่อย่างกับทนไม่ไหว ริมฝีปากแดงๆบดเม้มกันจนช้ำเลือดด้วยความเสียวสยิว
ปรี๊ด! ๆ ๆ แค่ก! น้ำแตกทะลักออกมาจากแท่งเอ็นแรงมาก เย่วสำลักน้ำคาวที่ขาวข้น
บ๊วบ! แก้มสองข้างพองออกจนน้ำข้นๆล้นจากริมฝีปากสีชมพูเรียวบาง
น้ำขาวข้นไหลอาบหน้าขาวโพลนลงมาเลอะคางและลำคอเป็นทางยาวคาวคลุ้ง
แค่ก! ๆ ๆ สาวน้อยสำลักแท่งเอ็นที่ยังยัดคาอยู่ในปากจนแก้มป่อง ดวงตากลมแป๋วแดงปริ่มอย่างน่าเอ็นดู
ฟ่อดดด! หนุ่มสุดหล่อก้มลงมาหอมฟ่อดบนกระหม่อมของสาวน้อยแล้วลูบหัวปลอบเธอ
จ๊วบ! ๆ ๆ เย่วดูดเค้นเอาน้ำรักที่ยังคั่งค้างอยู่ในรูลำออกมาจนหยดสุดท้าย
แหวะ! เธออ้าปากบ้วนน้ำขาวๆลงไปกองเต็มพื้นดิน
หมับ! ๆ ๆ หนุ่มหล่อเอามือใหญ่ๆปาดน้ำรักของจากหน้าของเธอ
เขายิ้มและสบตาให้อย่างสุขสมใจ เย่วไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้เลย มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอสั่นแรง
"ไปเลย พาข้าไปกิน" เย่วกระโดดขี่หลังม้าขณะที่หนุ่มนิรนามกำลังแต่งตัว
ฮี้! ๆ ๆ กรอบ! ๆ ๆ เขาขึ้นมานั่งโอบตัวของเธอแล้วควบม้าไปอีกเมืองนึง
ไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงเมืองที่ใหญ่กว่าเมืองก่อน ที่นี่มีสินค้าและอาหารมากมาย มีผ้าเนื้อดีและสุราชั้นเลิศ
เย่วตาโตเมื่อเห็นเครื่องหอมประทินผิวกับน้ำอบหลากหลาย เมืองนี้เป็นเมืองแห่งการค้าขายที่มีผู้คนสัญจรกันไปมาอย่างคับคั่ง
"เอาเป็ดย่างกับหมูตุ๋นโสมแดงค่ะ ฮรี่ ๆ" สาวน้อยสั่งอาหารเสียงดังขณะที่ลงมานั่งในโรงเตี๊ยม
หนุ่มนิรนามเดินตามมานั่งตรงข้าม เขาเอาผ้าสีดำพันดาบสนิมสองอันวางไว้บนโต๊ะ
"มาแล้วครับ ๆ คุณหนูคนสวย" สักพักเถ้าแก่ก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ
คิก! ๆ ๆ หนุ่มนิรนามได้ยินก็กลั้นหัวเราะจนหน้าหล่อๆแดงก่ำ
"คุณหนู หิ! ๆ ๆ ฮ่า! ๆ ๆ " เขาโพล่งออกมาเสียงดังเพราะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว
ง่ำ! ๆ ๆ เย่วไม่สน เธอหยิบอาหารด้วยสองมือแล้วกัดกินอย่างตะกระมุมมาม
แก้มขาวๆเลอะน้ำหมูจนมันแผล็บ ปากสีชมพูมีเศษเป็ดย่างติดเต็มไปหมด
อ๊อก! ๆ หนุ่มหล่อกลืนน้ำลายเสียงดัง เขาสั่งเหล้ามากินแล้วนั่งมองอาหารอย่างน่าสงสาร ยิ่งเย่วกินอร่อยเท่าไหร่ดูเหมือนเขาจะยิ่งทรมานมากขึ้นเท่านั้น
จ๊วบแจ๊บ! ๆ ๆ เสียงเคี้ยวกินอาหารของสาวน้อยดังเหมือนหมู
เหล่าจอมยุทธโต๊ะข้างหน้าข้างหลังและข้างๆต่างก็แอบซุบซิบนินทาเธอ
"ฮ่า! ๆ ๆ ยัยนี่คงอดอยากปากแห้งมานาน" หนุ่มดาบโตคนนึงหัวเราะเยาะสาวน้อยเย่วเสียงดัง
ฮ่า! ๆ ๆ ๆ เพื่อนๆเขาอีกสี่คนหัวเราะร่วนราวกับว่าเธอเป็นตัวตลก
ปั่ง! สาวน้อยตบโต๊ะเสียงดังจนขาเป็ดย่างกระเด็นออกจากจาน
กรุ้ง! ๆ ๆ แก้วเหล้ากลิ้งลงมาบนพื้นดีที่ยังไม่แตก
"อย่า อย่าหางานให้ข้านะ" หนุ่มนิรนามรีบเอ่ยเมื่อตากลมแป๋วจ้องเขม็งมาที่หน้าของเขา
"จัดการมันหน่อย" เย่วสั่งเขาอย่างเอาแต่ใจที่สุด
"ไม่ อยากจัดการก็เอาเลย ดาบอยู่นี่" หนุ่มนิรนามยื่นดาบให้แล้วยกไหเหล้าดื่มแบบยกซด
"ใครสามหาวกับข้า" เย่วลี่ซูลากดาบที่พันด้วยผ้ามายืนกลางโรงเตี๊ยม
ผั๊วะ! หนุ่มล่ำดาบโตลุกขึ้นยืนแล้วเพ่นกบาลสาวน้อยจนหน้าสั่น
"หน๋อยยย พวกเจ้ากล้าหาเรื่องลูกสาวเทพดาบหรือ" เย่วยกดาบขึ้นมาพาดบ่าแล้วตวาดลั่น
ผู้คนรอบๆหน้าหันเลิ่กลั่กบ้างก็ถึงกับเหงื่อตกเมื่อได้ยินชื่อเทพดาบ บ้างก็ซุบซิบปรึกษากัน บ้างก็รีบจ่ายเงินแล้วชิ่งออกมาเสียก่อน
" ฮ่า! ๆ ๆ ยัยบ้านี่ ตัดคอทิ้งเสียดีไหมนี่" หนุ่มล่ำดาบโตดุแล้วง้างดาบจะฟันหัวเย่ว
"ฮ่า! ๆ ๆ ๆ เอาเลย! ๆ ๆ" เพื่อนๆมันอีกสี่คนปรบมือเชียร์ให้ฆ่าคนเล่นเหมือนผักปลา
อึ๊บบบ! เย่วลี่ซูง้างดาบสนิมที่เงินบนบ่า เธอหมายที่หน้าของเขาแต่กลับฟันไม่ออกเพราะว่าดาบมันหนักเกินไป
ฟ้าววว! หนุ่มกล้ามโตฟาดดาบลงมาที่คอของเย่ว
ขวับ! ๆ ๆ เพียงแค่หนุ่มชุดดำพลิกฝ่ามือไปมาดาบสนิมก็เคลื่อนไหวดั่งใจหมาย
เคร้ง! ๆ ๆ เป็นดาบเองที่ลากสองมือของเย่วให้ฟันสู้กับดาบใหญ่ๆของหนุ่มกล้ามโต
เฮ้! ๆ ๆ มาดู! ๆ ๆ ชาวบ้านและจอมยุทธนับร้อยต่างมามุงดูรอบๆตรงหน้าประตูโรงเตี๊ยม
หิ! ๆ หนุ่มนิรนามนั่งอยู่ที่เดิม เขาใช้กำลังภายในตวัดดาบในมือของเย่วได้ทั้งๆที่อยู่ห่างกันนับสิบก้าว
ย๊ากกกก! เย่วโถมฟันดาบใหญ่ๆจนบิ่น ร่างโตๆของหนุ่มคนนั้นถลาถอย
เคร้ง! ๆ ๆ เพื่อนๆของมันลุกขึ้นมาสู้แบบห้ารุมหนึ่ง
เพล๊ง! ๆ ๆ ๆ สาวน้อยต่างหากที่กำลังใช้ดาบเล่มเดียวสู้แบบหนึ่งรุมห้า ดาบที่ทรงพลังตวัดไปมาพาให้ร่างอรชรอ้อนแอ้นของสาวน้อยโยกเอียงหมุนวน เพลงดาบของเธอนั้นรวดเร็วกว่าดาบใหญ่ๆของพวกนั้นนับสิบๆเท่า
เมื่อผ้าที่พันดาบหลุดออกเผยให้เห็นดาบสนิมที่มีลายอักขระโบราณอยู่เต็มใบดาบ คมของมันตัดเฉือนร่างหนุ่มๆจนมีเผลอเหวอะหวะตามตัว
โอ๊ย! ๆ ๆ พวกมันกรีดร้องอย่างโหยหวนเมื่อแขนขาและหน้าอกมีแต่บาดแผลฉกรรจ์
"หนีเร็วหนี ยัยนี่มันเป็นลูกสาวเทพดาบจริงๆ โอ๊ย! ๆ ๆ " ห้ากระชาชายวิ่งหนีเตลิดเหมือนหมา พวกมันทิ้งดาบตัวเองเอาไว้แถมยังลืมกระเป๋าสัมภาระไว้เสียอีก
"เถ้าแก่ ๆ เอาอีก เอาเหมือนเดิม" เย่วลงมานั่งที่เดิมแล้วสั่งอาหาร
"ขอรับ ๆ คุณหนูดาบเทพ" เถ้าแก่รีบคลานออกมาจากใต้โต๊ะแล้วโค้งคำนับรับออเดอร์
คนที่เหลือรีบเช็คบิลแล้วเผ่นออกมาจนโรงเตี๊ยมโล่ง ไม่มีใครกล้ามองหน้าสาวเย่วอีกเลยนับจากนั้น
เออะ! เย่วกินจนท้องป่องแล้วเรอเสียงดัง
"จ่ายเงินแล้วไปกันเถอะ" เธอเอาสองมือน้อยๆจับมือใหญ่ๆของหนุ่มนิรนามแล้วอ้อนเขา
"หึ ข้าไม่มีเงิน" เขาส่ายหน้ายิ้มแฉ่ง
"ห๊ะ แล้วนี่เจ้า เจ้าหลอกให้ข้าบ๊วบให้ฟรียังงั้นเหรอ" เย่วตะโกนใส่หน้าหล่อๆจนเขาหน้าสั่นสะท้าน
"เบาๆสิ อายเค้า เจ้าไม่อายรึ" จอมยุทธ์นิรนามก้มลงมากระซิบใกล้ๆใบหน้าสวยๆจนปลายจมูกชนกัน
"แล้วเราจะทำยังไง ข้าประกาศไปแล้วว่าเป็นลูกเทพดาบ ขึนไม่ยอมจ่ายเงินเทพดาบเสียชื่อหมด" เย่วกระซิบตอบเบาหวิวเหมือนจะกลัวมดได้ยิน
"ก็เป้พวกนั้นไง ไปยึดเงินมันมาสิ" หนุ่มหล่อสั่ง
เป๊าะ! ฮิ! ๆ เย่วดีดนิ้วมือแล้วลุกไปค้นกระเป๋าห้าหนุ่ม เธอได้เงินมาเยอะมากแถมยังเอาของกินยัดใส่เต็มอกเสื้อจนนมโต
ทั้งคู่เช็คบิลแล้วขี่ม้ากลับออกมาหาที่หลับที่นอนอยู่ไกลๆ
"เมื่อไหร่ข้าจะเจอท่านเทพนะฮื้อ" เย่วบ่นขณะที่นอนตะแคงหันหลังให้หนุ่มนิรนามกอด
"เจอแล้วเจ้าจะทำอะไรต่อไป" เขาถามขณะที่เอาคางแนบบนหัวของเธอแล้วโอบกอดเธอจากข้างหลังแถมยังใช้สองมือบีบนมเล่น
"ก็ขอให้ไปฆ่าแม่ทัพใหญ่ของฉิน" เย่วตอบ
"อือ งั้นข้าจะพาเจ้าไป" หนุ่มนิรนามบอก
"เย้ จริงๆนะ พาข้าไปแคว้นฉินได้จริงๆนะ" เย่วดีใจใหญ่ เธอกุมมือใหญ่ๆที่กำลังฟัดนมของเธอเล่น
อือ! หนุ่มหน้าหล่อตอบแล้วชิงหลับไปก่อน
- ผู้เขียน
