เมื่อฉันต้องแต่งงานลับๆ กับไอดอล

1 ณ สนามบินนานาชาติ ฉันนั่งมองแหวนเพชรเม็ดโต บนนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง ด้วยความมึนงง นี่มันความฝันหรือความจริงกันแน่ ทำไมอะไรมันถึงรวดเร็วขนาดนี้กัน ไม่มีเวลาให้เตรียมใจเตรียมตัวสักนิด ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ขณะที่ฉันกำลังนั่งกรี๊ดไอดอลอยู่หน้าจอในห้องนอน แม่เลี้ยงก็บุกเข้ามาลากฉันออกไปขึ้นรถ ที่มีพ่อกับน้องสาวนั่งอยู่ก่อนแล้ว "แต่งตัวให้มันดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง หัดดูน้องแกเป็นตัวอย่างซะบ้าง"พ่อกวาดสายตามองการแต่งตัวฉัน ก็อยู่บ้านจะให้แต่งตัวยังไงล่ะ อีกอย่างฉันไม่ได้มีเงินมากพอที่จะซื้อเสื้อผ้าแพงๆ ใส่ เหมือนลูกสาวคนเล็กท่านหรอกนะ "พ่อก็เอาเงินมาสิ หนูจะได้มีเงินซื้อเสื้อผ้าดีๆ เหมือนน้องบ้าง" "ฉันให้แกเดือนละตั้งเท่าไหร่ ยังไม่มากพออีกเหรอ" "คุณคะอย่าดุลูกเลย วันนี้วันดีนะคะ"แม่เลี้ยงพูดแค่คำเดียวก็หยุดพ่อได้ เธอทำดีแค่ต่อหน้าพ่อเท่านั้นแหละ วันๆเอาแต่ช็อปปิ้ง และคอยพูดเอาอกเอาใจพ่อ เป็นภาพที่ชินตามาก "จะพาหนูไปไหน"ฉันหันไปถามพ่อ "จะพาไปแต่งงานตามความต้องการแม่แกไง" "แต่งงาน? แม่?"ฉันขมวดคิ้วยุ่ง นี่มันเรื่องอะไร แต่งงานอะไร แล้วแม่เกี่ยวข้องอะไรด้วย "ก็แม่แกไปทำสัญญาอะไรกับใครไว้ล่ะ ทางนั้นเขามาทวงสัญญา ฉันต้องพาแกใส่พานไปให้นี่ไง" "ไม่ใช่ว่าบ้านเราติดหนี้ จึงขายหนูหรอกเหรอ"ฉันรู้หรอกนะว่าบ้านเราใกล้จะล้มละลาย เพี๊ยะ!!! "แกคิดว่าฉันตกต่ำจนต้องขายลูกกินงั้นเหรอ" "หึ!"ฉันกระตุกยิ้มมุมปาก กำมือแน่น รู้สึกสมเพชตัวเอง ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ มันเป็นเวรกรรมที่ฉันเคยทำมาใช่มั้ย หรือแค่การรักลูกไม่เท่ากันของพ่อ ไม่สิไม่ถูกรักเลยต่างหาก ตั้งแต่แม่เสียไปตอนที่ฉันยังเด็ก ไม่ถึงปีพ่อก็พาเมียใหม่เข้ามาในบ้าน ไม่นานพวกเขาก็มีลูกด้วยกัน ฉันที่เคยเป็นลูกคนเดียวก็ได้มีน้อง และถูกสอนให้รักน้องยอมน้องตลอด แต่ที่จริงแล้ว สั่งให้ฉันเป็นทาสลูกสาวของพวกเขาต่างหากล่ะ ฉันพยายามทำตัวดีมาตลอด อยากให้พ่อเห็นและหันกลับมาดูแลฉันบ้าง แต่ยิ่งฉันโตพ่อก็ยิ่งไม่สนใจ ไม่ว่าฉันจะเอ่ยปากพูดอะไรก็ดูผิดไปหมด แม้กระทั่งขอออกไปทำรายงานกลุ่มกับเพื่อน ท่านยังมองว่าฉันโกหก คิดว่าฉันออกไปหาผู้ชาย ฉันจึงถูกสั่งห้ามไม่ให้ไปไหน ไม่เหมือนน้องสาว ที่เที่ยวเล่นได้อย่างสบายใจ คฤหาสน์ ทันทีที่มาถึงคฤหาสน์ที่พวกเขาพาฉันมาขาย ฉันก็กวาดสายตามองหาทางหนีทีไล่ แต่ดูแล้วฉันไม่น่าจะรอด เพราะมีผู้ชายชุดดำนับสิบเดินไปมาเต็มไปหมด ผู้ชายที่ฉันต้องแต่งงานด้วย คงเป็นพวกลุงแก่พุงย้วยที่มีเงินมากมายสินะ "ห้องน้ำไปทางไหนคะ"ฉันถามแม่บ้าน ที่มายืนเรียงต้อนรับ "ด้านนี้ค่ะ" "หนูไปห้องน้ำนะ"ฉันบอกแล้วรีบเดินไปตามทางที่แม่บ้านบอก ฉันปลีกตัวออกมาอย่างเร็ว สอดส่องสายตาหาทางหนี เดินลัดเลาะไปตามทางอย่างรีบร้อน คฤหาสน์นี่ก็ไม่รู้จะใหญ่ไปไหน คนรวยก็รวยล้นฟ้าเสียจริง "จะไปไหนครับ"ผู้ชายชุดดำเดินเข้ามาถามทันที ที่เท้าฉันแตะลงพื้นหญ้าข้างบ้าน เอือก!! ฉันหน้าซีดเผือด มองซ้ายขวาหาทางเอาตัวรอด แต่แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างฉัน เมื่อฉันหันไปเห็นคุณลุงใจดี ที่ฉันเคยช่วยไว้เมื่อหลายวันก่อน "คุณลุง!"ฉันเรียกท่านอย่างดีใจ แล้วรีบเดินไปหา ฉันรอดแล้วๆ "เป็นไง สบายดีมั้ย" "คุณลุงช่วยหนูหนีออกไปจากที่นี่ได้มั้ยคะ"ฉันกระซิบถามท่าน อย่างรีบร้อน "ทำไมต้องหนีล่ะ หนูไม่อยากแต่งงานกับลูกชายลุงเหรอ" เปรี้ยง!! "ลูกชาย?"เหมือนฟ้าผ่าลงกลางแสกหน้า ทำไมฉันถึงไม่เอะใจนะ ว่าคุณลุงใจดีจะเป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ "ไปๆ เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า"ท่านจูงมือฉันที่กำลังช็อกกลับเข้าไปในบ้านอย่างง่ายดาย "นี่ลูกชายลุง ว่าที่เจ้าบ่าวของหนู"ท่านแนะนำลูกชายที่นั่งอยู่ห้องโถงของบ้าน เปรี้ยง!!! รอบสอง "...."ฉันยืนช็อกตาค้าง เมื่อเห็นหน้าลูกชายคุณลุงใจดี นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่มั้ย หรือว่าฉันฝันอยู่นะ นี่มันพล็อตนิยายชัดๆ 'แทซัน' ของฉันมาทำอะไรที่นี่ ใช่! อ่านไม่ผิด 'แทซัน' ไอดอลหนุ่มที่กำลังดังอยู่ในขณะนี้ เมนของฉันเอง ไม่ผิดแน่ ฉันจำไม่ผิดแน่ ถึงเขาจะหล่อกว่าในจอในรูปก็เถอะ ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริง แต่ก็ไม่ควรเจอในสถานการณ์นี้มั้ย "ซี๊ดด!"ฉันซี้ดปากหน้าเหยเก เมื่อบิดเนื้อตัวเองเต็มแรง ฉันไม่ได้ฝันสินะ "ขอโทษนะคะ ลูกคนนี้ไม่ค่อยมีมารยาท พาไปออกงานมีแต่จะขายหน้าเปล่าๆ สู้ลูกเบเบ้ก็ไม่ได้ ทั้งสวย อ่อนโยน แถมมารยาทดี"ดูไม่ค่อยออกเลยนะว่าแม่เลี้ยงฉันคิดอะไรอยู่ "คุณแม่ก็ พี่เมเบลสวยกว่าหนูตั้งเยอะ"เบเบ้บิดตัวเขิน แต่ไม่ละสายตาจากแทซัน "จะทำอะไรก็รีบทำ ผมไม่มีเวลาเยอะ"แทซันบอกเสียงห้วนไม่สบอารมณ์สุดๆ "แกไม่ต้องรีบ ฉันเคลียร์งานให้แกหมดแล้ว" "พ่อ!!!"เขาขึ้นเสียง สีหน้าไม่พอใจสุดๆ นี่เหรอแทซันของฉัน ไม่สิ! เขาอาจจะไม่ใช่แทซัน แค่ทำศัลยกรรมจนหน้าเหมือนเท่านั้น "เมเบลหนูไปแต่งตัวไป จะได้เข้าพิธี"คุณลุงใจดีบอก "เข้าพิธี?"ฉันงงไปใหญ่ เข้าพิธีอะไร แต่งงานเหรอ ตอนนี้เนี่ยนะ? "แต่งงานกับเจ้าแทซันไงลูก" โอเคชัดเจน เขาคือ 'แทซัน'