10
ฉันไม่รู้ว่าเมื่อคืนตัวเองหลับไปตอนไหน รู้เพียงแค่ว่าเขาทำแบบนั้นกับฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พอตื่นขึ้นมาก็ไม่พบใครแล้ว ฉันรู้ว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน เพราะร่างกายฉันมันบอก ระบมไปทั้งตัวเลย ยิ่งตรงนั้นด้วย
ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้นกลับห้อง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงตัวเองอย่างหมดแรง หัวปวดตุ๊บๆ ร่างกายร้าวไปหมด ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากนอน
และก็ไม่รู้ว่าตัวเองนอนไปนานแค่ไหน รู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีอะไรเย็นๆ มาสัมผัสร่างกาย
"หนาว!"ฉันปัดของเย็นๆ นั่นออก ขดตัวใต้ผ้าห่ม
"ตื่นมากินยาก่อน"เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้ฉันต้องลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมอง
"ไม่ต้องมาจับ"ฉันดันมือเขาออกจากตัว กลัวเขาติดไข้
"อวดเก่ง!"
"...."ฉันสะบัดหน้าใส่ ไอ้คนบ้าที่ทำให้ฉันมีสภาพแบบนี้ คนอุตส่าห์เป็นห่วงกลัวติดไข้ ยังมาด่าอีก
"งอนอะไรวะ ลุกมากินข้าวจะได้กินยา"
"ไม่กินยา!"ฉันไม่ชอบ หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่กิน
เขาลุกเดินออกไป
