“ว้าย!” พระจันทร์ร้องเสียงหลงเมื่อเขาดึงเธอไปกอดแนบอก พอเธอดิ้นเขาก็กดให้อยู่ใต้ร่าง ก่อนจะก้มลงซุกที่ซอกคอหอม กดปากร้อนๆ กับแก้มสาวแรงๆ
“คุณ!”
“ผมคิดถึงคุณนะ”
“ปล่อยนะคะ”
“รังเกียจผมขนาดนี้เลยเหรอ คุณเป็นเมียผมนะ”
“แต่พระจันทร์ อื้อ...” เธอร้องประท้วงในขณะที่เขาทาบทับปากร้อน ลงมายังริมฝีปากนุ่ม
“ใช่สิ ผมตาบอด คุณคงรังเกียจ” แม้จะตัดพ้อแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย เธอเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของเขาก็ใจอ่อนยวบ นึกสงสารอยู่ลึกๆ แต่จะให้เธอนอนกับสามีของพี่สาวใจร้าย เธอก็ทำไม่ได้เหมือนกัน
“ถ้าคุณรังเกียจผมก็ไปเถอะ จะมาทนอยู่กับคนตาบอดแบบผมทำไมกัน”
“ไม่ใช่นะคะ”
“แล้วทำไมคุณถึงผลักไสผมล่ะ”
“คือว่าพระจันทร์” พระจันทร์พูดไม่ออกบอกไม่ถูก จะบอกเขาได้อย่างไรกันว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาเข้าใจ
“อื้อ...” ระหว่างที่กำลังขบคิดเพื่อที่จะหาทางเอาตัวรอดเขาก็บดจูบลงมาอย่างดูดดื่ม เธอเบี่ยงหลบ เขาก็กุมแก้มสาวเอาไว้
