“กูไม่ได้ฝันไป โมริฟื้นแล้วใช่ไหมว่ะ ไอ้เล็ก”
เจแดนพูดอย่างคนละเมออย่างไม่อยากเชื่อว่านี่จะเป็นความจริง ที่ทุกคืนทุกวันเขาขอพรครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้หญิงสาวฟื้นขึ้นมา และมันก็เป็นจริงแล้ว
“เออ กูก็เห็นเหมือนมึง”
ทั้งสองหันหน้ามามองกันและคลี่ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา โดยไม่ต้องพูดอะไรออกมาอีก แค่มองตากันและกันก็เข้าใจอีกฝ่ายทันทีว่ารู้สึกอย่างไร
เอเรียนายืนมองลูกชายสองคนและเอามือปาดน้ำตาที่ไหลรินออกมา ที่เห็นลูกชายของเธอยิ้มได้อีกครั้งและไม่มีความอมทุกข์ในใจอีก ต่างฝ่ายต่างมองกันและไม่พูดอะไร เพราะเธอรู้ดีว่ามันตื้นตันใจแค่ไหนเมื่อคนที่รักกลับมาอีกครั้ง
หลายชั่วโมงต่อมา
“คุณแม่กับเด็กปลอดภัยดีแล้วครับ”
หมอที่ดูแลเรื่องคลอดออกมาพูดด้วยรอยยิ้ม และสักพักก็มีเตียงหญิงสาวที่นอนหมดแรงเข็นออกมาเพื่อกลับห้องพักชั้นที่ดีสุดที่เขาได้เปิดเอาไว้
“โมริ” สองหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ที่ทุกคนได้เดินออกไปแ
