“โมริ 8 เดือนแล้วนะ เดือนหน้าลูกของเราจะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว โมริไม่อยากเห็นความแข็งแรงของเจ้าแฝดเราบ้างเหรอ”
เจแดนกุมมือเล็กของหญิงสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจที่ยังคงหลับตาไม่รู้สึกตัว มืออีกข้างลูบท้องเบา ๆ ที่นูนใหญ่กว่าเมื่อตอนที่เธอได้ 5 เดือน
ตั้งแต่พาหญิงสาวกลับมาพักที่บ้านตอนนี้ก็เข้าเดือนที่สามแล้ว ที่กลับมาอยู่ เขามองดูใบหน้าสวยที่มีเลือดฝาดไม่ซีดเซียวเหมือนครั้งที่อยู่โรงพยาบาล ก็รู้สึกโล่งใจที่หญิงสาวแข็งแรงและรู้สึกเหมือนจะชอบอยู่บ้านมากกว่าอยู่ที่โรงพยาบาล
“อื้อ”
“โมริ ไอ้เล็ก โมริขยับตัว ไอ้เล็กมานี่เร็ว” เจแดนส่งเสียงร้องเรียกน้องเล็กด้วยความดีใจและตื่นเต้น เมื่อเขานั่งอยู่แล้วเห็นหญิงสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงส่งเสียง และเปลือกตาขยับ
“หะ! เกิดอะไรขึ้น” ดีแลนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาด้วยความตกใจที่ได้ยินเจแดนส่งเสียงเรียกตะโกนดังยันลงไปข้างล่าง
“โมริขยับตัว กูเห็นจริงๆ นะ เมื่อก
