รุ่งเช้า
“ซี๊ด!!”
ทันทีที่ร่างเล็กพลิกตัวเปลี่ยนท่าก็ส่งเสียงครางเจ็บออกมาทันทีที่ช่วงล่างทั้งด้านหน้าและด้านหลังพร้อมใจกันประท้วงว่าเจ็บที่ผ่านสมรภูมิที่แสนสาหัสเมื่อคืน
“เธอเคยรักพวกฉันสองคนบ้างไหม” เจแดนที่ตื่นมานอนแล้วแต่ก็ยังคงโอบกอดหญิงสาวไม่ยอมออกห่าง
“ไม่” หญิงสาวตอบกลับอย่างไม่ต้องคิด”
“ไม่เคยเลยเหรอ”
ดีแลนพูดจากทางด้านหลังที่โอบกอดแผ่นหลังเล็ก และยังคงละเลงจูบแผ่นหลังขาวที่ยังมีรอยแดงที่เขาฝากไว้เมื่อคืน
“ใช่ไม่เคย พวกคุณจะปล่อยฉันไปได้ยัง” เธอดันชายหนุ่มสองคนออกที่ยังคงกกกอดไม่ให้อิสระกับเธอ
“ทำไมอยากไปจากพวกฉันนัก”
เจแดนเอ่ยถามที่ตอนนี้เขาดูพูดเสียงอ่อนลง ไม่มีเสียงเข้มดุแบบทุกครั้งที่เขาพูด แต่ครั้งนี้มันอ่อนโยนเหลือเกิน คงเป็นกับดักที่ต้องการให้เธอเป็นเด็กเลี้ยงแสนเชื่องของเขาเหมือนเดิมล่ะสิ แต่มันจะไม่มีวันนั้นหรอก เธอจะไม่ยอมอยู่ในโอวาทของเขาอีกแล้ว
“พวกฉันสองคนร
