“คืนนี้โมริออกไปทำงานที่กาสิโนกับคุณดีแลนนะคะ”
“เธอจะไปก็ไปจะมาขอฉันทำไม” เสียงแข็ง ๆ เอ่ยพูด จนคนมาขอหน้าเง้าหน้างอทันที
“มึงอย่ามาเก๊กให้มากได้ปะ โมริไปเถอะคุยกับคนปากแข็งยังไงมันก็ยังปากแข็งอยู่แบบนั้นแหละ ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวเหงา ๆ ไปนั่นแหละ”
“ค่ะ คุณดีแลน” เธอยิ้มให้กับดีแลนและหันมาทำหน้าบึ้งใส่ใครอีกคนที่เธออุตส่าห์ช่วยชีวิตไว้แท้ ๆ ยังมาทำหน้าบึ้งตึงใส่เธออีก
สายตาคมทอดมองตามคนสองคนที่เดินออกไปลับตาก็เอ่ยขึ้นพูดขึ้นอย่างน้อยใจ
“หน้าฉัน เสียงฉันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว อยู่ด้วยกันมาตั้งนานยังไม่ชิ้นอีกเหรอไงว่ะ” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่สบอารมณ์และพาตัวเองมายืนหน้ากระจกและลองฉีกยิ้ม แต่ยิ้มยังไงมันก็ดูแปลก ๆ
“ทำบ้าอะไรวะ จะมาฉีกยิ้มอยู่คนเดียวเพื่อ” เจแดนด่าตัวเองและพาร่างของตัวเองล้มลงนอนด้วยความที่ยังเจ็บแผล และพึ่งกินยาไปจึงผล็อยหลับไปด้วยฤทธิ์ยา
กาสิโนลูเซียโน่
“โมริระวังอย่าดื
