สายของอีกวัน
ดวงตาคู่คมกะพริบถี่ ๆ เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วมีแสงแยงตา เขาพยายามหรี่ตาเพื่อให้คุ้นชินกับความสว่าง เมื่อปรับได้แล้วจึงหันมาไปมองรอบ ๆ และส่งเสียงที่แหบแห้งออกมา
“นะ น้ำ ขอน้ำหน่อย” เสียงแหบแห้งสั่นพร่าเอ่ยขอน้ำเมื่อเห็นหญิงสาวร่างที่คุ้นเคยนั่งหลับอยู่ไม่ไกลจากเตียงของเขา
“น้ำเหรอคะ”
หญิงสาวรีบกุลีกุจอเทน้ำจากเหยือกให้เขาอย่างลนลาน และหยิบหลอดป้อนเขา เธอยืนมองชายหนุ่มตรงหน้าที่ดื่มน้ำจนหมดแก้ว เขาคงกระหายน้ำมากถึงได้ดื่มไม่หายใจแบบนี้
“เป็นไงบ้างคะ ปวดแผลไหม” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง และมานั่งใกล้เขาและจับบริเวณใบหน้าและตามตัวเพื่อเช็กอุณหภูมิของร่างกายว่าตัวร้อนเป็นไข้ไหมตามที่หมอสั่ง
“ทำไรของเธอ ฉันไม่ตายหรอกนะโดนยิงแค่นี้เอง”
“ชิ เหรอคะ ถ้าคุณดีแลนให้หมอเอาเลือดมาให้คุณไม่ทันป่านนี้คุณลงนอนในโรงไปแล้ว
“หึ ปากดีจริง แค่ช่วยชีวิตฉันแค่นี้ปากเก่งจังเลยนะ”
“รู้งี้ปล่อ
