เทียนกัลยาเคาะประตูห้องนอนของคุณเพทายสองครั้ง ก่อนจะเปิดประตูห้องและเดินเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงเจ้าของห้องเอ่ยอนุญาต
“เอ่อ... เทียนมาแล้วค่ะ”
เด็กสาวยืนนิ่งอยู่กลางห้อง
“กลับออกไปเถอะ ไม่ต้องมานอนกับฉันแล้ว”
คำพูดของสตรีที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงทำให้คิ้วของเด็กสาวพันกันยุ่งเลยทีเดียว เพราะหากจำไม่ผิดหล่อนพึ่งได้รับคำสั่งนี้มาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง
ท่าทางแปลกใจของเด็กสาวหน้าแฉล้มที่ตนเองรู้ว่าจะต้องได้มาเป็นลูกสะใภ้แทนเพลงพิณที่หวังไว้ตั้งแต่แรก ทำให้เพทายปล่อยลมออกจากปากหนักหน่วง ปิดหนังสือในมือและพูดออกมา
“ฉันคิดว่าหากแม่เทียนมานอนกับฉันแล้วพ่อพร้อมรู้เข้า เขาอาจจะระแคะระคายเรื่องเพศของเธอ ฉันก็เลยอยากให้เธอกลับไปนอนกับเขาตามเดิม”
อยากจะบอกความจริงออกไปเหลือเกินว่าพร้อมฉัตรรู้ทุกอย่างหมดแล้ว แต่ก็ติดที่ให้สัญญากับบุตรชายเอาไว้ จึงทำได้เพียงแค่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“อะไรนะคะ?”
