ด้านอนิสาที่แอบยืนดูอยู่ใกล้ๆรั้วบ้านก็ถอนหายใจออกมาแล้วทำหน้าเศร้าๆ เมื่อเขาขับรถออกไปแล้ว
“เป็นไงบ้างแก เขามาง้อแกใช่ไหม” ปูเป้เดินเข้ามาหาอนิสาแล้วถามอย่างอยากรู้เลย
“เปล่า เขาแค่เอาเครื่องสำอางมาคืนฉันน่ะ เขาไม่ได้มาง้ออะไรฉันเลย คนแบบนี้จะรู้จักง้อใครเป็นล่ะ ด้านชาสุดๆเลย” อนิสาตอบไปแบบบ่นๆ แล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนรับแขกหน้าบ้าน
“อะไรกันอ่ะแก ขับรถมาตั้งไกลเพราะจะเอาเครื่องสำอางมาคืนให้แกแค่นี้เนี่ยนะ ฉันว่านี่เป็นข้ออ้างที่เขาอยากจะมาเจอแกหรือเปล่าอ่ะอาย..” ปูเป้เดินตามไปนั่งตรงข้ามเพื่อนสาวแล้วบอกไป
“ข้ออ้างมาเจอฉันเนี่ยนะ ไม่หรอก ถ้าเขาอยากจะเจอฉันจริงเขาก็คงไม่พูดแบบนั้นกับฉันหรอก เขาบอกเองว่าเขาไม่ได้มาง้อฉัน ก็ช่างสิ ใครสนกันล่ะ..ชิ...” อนิสาพูดไปก็ทำหน้าทำตาหมั่นไส้เขามากๆเมื่อคิดถึงเขาเมื่อกี้ขึ้นมา
“แกก็อย่ามาปากแข็งไปหน่อยเลยยัยอาย แกก็อยากให้เขามาง้อแกจะตายชัก..
