“ก๊อกๆ...กรีน เราต้องออกไปกันแล้ว แต่งตัวเสร็จหรือยัง” เสียงของนนกุลมาเคาะประตูเรียก ทำให้กรีนที่พึ่งคุยกับพี่ชายของเธอนั้นหันไปมองทันที
“เสร็จแล้วค่ะ...” กรีนตอบไปแล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาแล้วก็ลุกขึ้น เพราะเธอจะต้องไปเผชิญหน้ากับนนกุลแล้ว
“มาถึงขั้นนี้แล้วนะกรีน แกต้องลองดูสักครั้ง ถ้าเขาไม่ชอบแกจริงๆก็แค่ยอมรับและถอยออกมามันก็แค่นั้น จะไปคิดมากทำไมกันล่ะ...สู้เขาสิ...” กรีนพูดไปแบบให้กำลังใจตัวเองแล้วเธอก็เดินออกไปด้านนอกทันที
นนกุลที่ยืนรอเธออยู่ก็รู้สึกประหม่ามากๆเพราะเขาไม่รู้จะทำตัวยังไงกับเธอดี เพราะตอนนี้อะไรๆมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ต่อให้เธอจะบอกให้เขาลืมเรื่องที่เธอและเขามีอะไรกันไป แต่เขาจะลืมลงได้ยังไงล่ะในเมื่อเขาและเธอยังต้องพบเจอกันอยู่แบบนี้น่ะ แค่เห็นหน้าเธอภาพที่เขาและเธอมีอะไรกันมันก็ฉายขึ้นมาแล้ว นนกุลคิดในใจแล้วมองกรีนที่เดินออกมาแบบจดจ้องเลย
“เจ็บขาเหรอกรีน”
