สะไภ้มือใหม่ในบ้านวิปริต

สะใภ้มือใหม่ในบ้านวิปริต     ตอน คืนวันส่งตัวเข้าหอ     แสงจันทร์เหลืองอร่ามสาดลงมาอาบคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่บนเนินเขา     มองไปรอบๆเห็นพื้นที่บ้านที่ใหญ่ราวกับสวนสัตว์ มีสนามกอล์ฟส่วนตัว ลำธารตัดผ่านสวนดอกไม้และคอกม้า      อีกทั้งยังมีสวนผลไม้กับป่าเบญพรรณขนาดย่อมๆ     มีรถหรูหลายคันจอดเรียงรายอยู่รอบๆลานหินอ่อนที่มีน้ำพุอยู่ตรงกลาง    ข้างสระน้ำมีรูปปั้นผู้ชายแก่ๆท่านนึงยืนท้าวสะเอวแหงนมองฟ้า สูงสง่าและดูน่าเกรงขามโดยแท้     มองแล้วให้อารมณ์ราวกับว่าชายผู้นี้กำลังต่อกรกับฟ้าดิน     แขกงานแต่งในชุดสูทและราตรีหลายคนนั่งอยู่ตามโต๊ะที่เรียงอยู่บนสนามหญ้าเขียวขจี    เสียงเพลงคลอเบาๆขณะที่บริกรเดินเสิร์ฟไวน์ราคาแพง     มองบนเวทีมีชื่อเจ้าบ่าวนามว่าภารตะกับเจ้าสาวชื่อภริดา ทว่างานแต่งได้จบลงไปแล้ว เหลือเพียงแขกที่ยังนั่งดื่มกินต่อ     ขณะที่ส่งตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอประตูคฤหาสน์หรูถูกล็อคไวัแน่น มิอาจมีคนนอกย่างกรายเข้ามาได้     หญิงสาววัยยี่สิบหกปีในชุดเจ้าสาวแบบเกาะอกกับกระโปรงยาวลากพื้นช่างสวยจับใจ     มีสามีรักเดินเคียงข้าง ด้านหลังมีพี่เขยและน้องเขยเดินยิ้ม ทั้งคู่หน้าแดงเพราะเมาไวน์จากข้างนอก     "พร้อมรึยัง ภริดา" แม่สามีเดินมายืนขวางกลางทางเดินขึ้นห้องหอ เนื้อตัวหล่อนประดับเพชรทองระยิบระยับ     หากกะดูคร่าวๆแล้วเครื่องประดับบนตัวหล่อนไม่น่าต่ำกว่าสิบล้านบาท     "พร้อมแล้วค่ะ ฮิ! ๆ" เจ้าสาวแสนสวยเอ่ยแล้วหันมายิ้มให้สามีอย่างมีความสุข หัวใจพองโตเมื่อจะได้เข้าห้องหอเพื่อทำรักกับคนที่เธอดูใจมานานนับสิบปี     ภารตะเป็นหนุ่มที่แก่กว่าภริดาสิบปีก็จริง ทว่าเค้ายังหล่อเหลาแบบพระเอกฝรั่งที่ยิ่งแก่ยิ่งดังและดูดีกว่าตอนหนุ่ม     "ไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรเข้มแข็งไว้นะภริดา ผมรักคุณนะ" สามีในชุดสูทขาวบีบมือน้อยและสบตาบอก     "เร็วหน่อย พิธียังไม่จบ" แม่สามีเอ่ยแล้วแย่งคว้ามือภริดาจากกำมือสามี จากนั้นลากแขนเรียวเล็กให้เธอเดินตามหล่อน     ต๊อก! ๆ ๆ ๆ รองเท้าแก้วเจ้าสาวกระแทกพื้นที่ทำจากหินแกรนิตแสนแพงมาปูแทนกระเบื้อง    หิ! ๆ ๆ พี่เขยกับน้องเขยหัวเราะและวิ่งตามหลังมาติดๆ     "รอด้วย" พ่อสามีในชุดสูทสีดำวิ่งตามมาหลังจากตะโกนเรียก    "ไม่ใช่ชั้นบนเหรอคะ" เจ้าสาวเอ่ยขึ้นเมื่อแม่สามีลากแขนเธอเดินเลยบันใดไปยังห้องชั้นล่าง     "อย่าพูดมาก เงียบไว้จนกว่าพิธีจะจบ" สาวแก่หันมาดุด้วยสายตาที่น่ากลัว    ภริดาหันหลังมามองหน้าสามีอย่างตกใจ แววตาเธอกำลังขอร้องให้เค้าช่วยเธอจากมือแม่ที่บีบข้อแขนเล็กๆจนแดงช้ำ     สามีรักกลับพยักหน้าและก้มหลบสายตา    แต๊ก! ๆ ๆ ๆ รองเท้ายังสลับก้าวมาจนถึงหน้าห้องนอนใหญ่ มีประตูสองบานสลักเป็นรูปมังกร     แอ๊ดดด! ประตูถูกเปิดออกจากด้านในด้วยสาวรับใช้สองคน ปรากฏให้เห็นชายชราในชุดสูทสีขาวเช่นเดียวกับเจ้าบ่าวยืนรออยู่ที่ปลายเตียง     "นี่คือพิธีของบ้านนี้"    "ก่อนจะเข้าห้องกับสามี สะใภ้ที่แต่งเข้ามาต้องร่วมกับพ่อใหญ่ของตระกูลนี้ก่อน" แม่สามีประกาศก้อง     พลันใดประตูลายมังกรปิดดังโครม พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวรับใช้สองคนที่วิ่งออกไป    "ห๊ะ! นี่มันบ้าไปแล้ว ไม่จริงใช่ไหมภารตะ" ภริดาเหลียวหลังมามองสามี ทว่าเธอตกใจเมื่อเห็นชุดเจ้าบ่าวกับพ่อของเค้านั้นเหมือนกันเป๊ะราวกับตัดมาร้านเดียวกัน    วินาทีนั้นเจ้าสาวมือใหม่รับรู้ได้เลยว่าแม่สามีพูดความจริง สีหน้าแววตาของสามีก็ตอกย้ำคำพูดของแม่เค้าเหลือเกิน    ทุกคนถอยไปยืนชิดกำแพงและก้มมองพื้น ทั้งสามีและพ่อของเค้าก็เช่นกัน    เจ้าสาวเหลียวมองทุกคนไปรอบห้อง ทว่าพวกเค้ากลับหลบสายตาเธอกันหมด    เมื่อมองไปยังชายแก่ตรงหน้าถึงได้นึกออกว่าเค้าคือคนเดียวกับรูปปั้นที่ตั้งตระหง่านดั่งอนุสาวรีย์    หิ! ๆ ๆ ชายแก่ร่างผอมสูงหัวเราะและแสยะยิ้ม ผิวเหี่ยวของเค้ากับสูทขาวมองแล้วราวกับยมทูต ไม่ก็คล้ายกับเทวดาแก่ๆ    ฮือ! ๆ ๆ ภริดาเข่าทรุดลงมานั่งพับเพียบร้องไห้ด้วยใจสลาย เธอแทบไม่เชื่อหูและสายตาตัวเอง    เสียงของแม่สามีและสีหน้าของคนที่เธอรักมานานทับทศวรรษยังก้องอยู่ในหูและชัดในหัว     "ก่อนจะเข้าห้องกับสามี สะใภ้ที่แต่งเข้ามาต้องร่วมกับพ่อใหญ่ของตระกูลนี้ก่อน"