"แกโอเคใช่ไหม ไหวหรือเปล่า?" คิมมี่เอ่ยถามตลอดทางที่นั่งเธอนั่งรถตู้เพื่อมาทำงานตามปกติ แต่วันนี้ที่แปลกไปคือน้ำฝนไม่ได้คุยเล่นหรือร่าเริงเช่นเคย เธอเข้าใจดีว่าตอนนี้รุ่นน้องกำลังรู้สึกอย่างไร จึงอดเป็นห่วงไม่ได้ เตือนให้พักและเลื่อนงานไปก่อนแต่เธอก็ไม่ยอมเพราะไม่อยากให้ทำให้คนอื่นต้องลำบากเพียงเพราะปัญหาส่วนตัวของเธอเอง
"ฉันโอเคเจ๊ ไม่ต้องห่วง" ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่การแสดงออกกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ทำเอาคิมมี่ถอนหายใจเบา ๆ เพราะความเป็นห่วงมากขึ้น แล้วอีกไม่กี่นาทียังต้องมาเจอหน้าคนที่กำลังสงสัยอีก แบบนี้รุ่นน้องเธอจะไม่รู้สึกแย่ไปกว่านี้เหรอ…
"ช่วงนี้พี่ฝนเจอแต่ปัญหารุมเร้าเลยนะเจ๊" ใบเตยเองก็รู้สึกไม่ต่างจากคิมมี่ เธอรู้เรื่องทุกอย่างจากผู้จัดการแล้ว ในใจรู้สึกสงสารจับใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"อืม ยังดีขึ้นมาหน่อยที่ได้สามีดี๊ดี ฉันพอเบาใจได้บ้าง"
"เขาต้องจัดการเรื่องนี้ได้แน่"
"อย่าให
