"ผัวมึงเป็นคนฆ่าตะวันไง!" ฉันเบิกตากว้างแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ใบเตยเพิ่งพูดจบ มันเป็นไปไม่ได้ คนอย่างเฮียวอร์มไม่เคยฆ่าใคร เขาเป็นหมอรักษาคน ใบเตยต้องกำลังใส่ความเขา คนที่อ่อนโยนและเรียบร้อยแบบเฮียวอร์มไม่เคยทำเรื่องแบบนั้น
"ไม่จริง…" ฉันพูดออกไปตามความคิด คนอย่างเธอจะพูดอะไรจริง ขนาดเรื่องที่เป็นคนน่ารักจิตใจดีเธอยังโกหกฉันได้สำเร็จเลย
"หึ มึงมันโง่กว่าที่กูคิดไว้เยอะนะ แค่ภาพจอมปลอมที่มันสร้างขึ้นมาเป็นคนเนิร์ด ๆ มึงก็เชื่อเหรอ เคยถามมันจริง ๆ หรือเปล่าว่าอาชีพแท้จริงของมันคืออะไร มันเป็นมาเฟียแล้วมาเฟียแบบมันก็ฆ่าตะวันเหมือนผักเหมือนปลา"
"เธอโกหก เฮียวอร์มไม่มีทางทำแบบนั้น ฉันไม่เชื่อ"
"งั้นกูจะเป็นคนเล่าเรื่องของผัวมึงให้ฟังเอง" ใบเตยพูดจบก็เปิดประตูในขณะที่รถกำลังวิ่ง ก่อนที่เธอจะโยนโทรศัพท์ของฉันทิ้งระหว่างทางแล้วหันกลับมายิ้มร้ายใส่ฉัน
"คิดว่าโทรศัพท์โง่ ๆ ที่ติดจีพีเอสจะทำให
