"เหนื่อยแย่เลยนะคะ เฮียไม่เห็นจำเป็นต้องทำงานหนักขนาดนี้เลย" ร่างบางเอ่ยกับสามีที่กำลังถอดเสื้อทำงานหลังจากที่เขาเพิ่งกลับมาถึงบ้าน ช่วงนี้หมอหนุ่มควงเวรไม่มีการพักจนกว่าพ่อของคนตัวเล็กจะออกจากโรงพยาบาลทำเอาน้ำฝนอดสงสารเขาไม่ได้
"เฮียต้องทำให้ดีที่สุด"
"ถึงหน้าที่จะสำคัญแต่สุขภาพของเฮียก็สำคัญเหมือนกันนะคะ"
"หน้าที่ก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น"
"หมายความว่ายังไงเหรอคะ?"
"มานั่งตรงนี้สิครับ" มือหนาตบตักของตัวเองเบา ๆ ก่อนที่จะดึงเรือนร่างเล็กมานั่งสวมกอดไว้บนตักแกร่งเพื่อเติมพลังงานในแบบฉบับเขา
"วันที่เฮียต้องผ่าตัดอาพร้อมเฮียคิดอย่างเดียวว่าเฮียต้องทำให้ดีที่สุด เฮียต้องห้ามพลาด เฮียไม่อยากให้คนที่เฮียรักเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียโดยที่เฮียช่วยชีวิตเขาไว้ไม่ได้"
"ตอนนั้นมันคงลำบากสำหรับเฮียมากเลยนะคะ"
"ครับ ทั้งถูกเมียทิ้ง แถมยังต้องถือมีดกรีดหัวของพ่อตาอีก ไม่มีอะไรทรมานเท่าวันนั้นแล้ว" ถึ
