"มีอะไรหรือเปล่า ฉันต้องรีบไปเข้าฉาก" ฉันเอ่ยกับเพื่อนที่เคยสนิทตรงหน้าเสียงเรียบ มินนี่ในตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เปลี่ยนไปเลย คงความเฉี่ยวคมทำให้ใบหน้าเธอดูร้ายอยู่ตลอดเวลา
"เธอตั้งใจหนีหน้าฉัน?"
"เปล่า แต่ฉันมีถ่ายต่อ" ที่พูดไปก็ไม่ได้โกหก แต่ที่พยายามหนีหน้าหลบหน้าเธอก็เป็นความจริงเหมือนกัน
"ฉันแค่มาขอโทษเรื่องวันนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจ" เธอเอ่ยด้วยใบหน้าราบเรียบ ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่อยู่ ๆ เธอก็พูดออกมาแบบนั้น เพราะตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในครั้งนั้นเธอก็ทำทีท่าไม่สนใจฉันอีกเลย
"ทำไมถึงขอโทษ วันนั้นเธอเองไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด" ฉันตอบไปตามตรง
"วันนั้นฉันโกรธแกไง! แต่ช่างเถอะ เอาเป็นว่าฉันขอโทษ" มินนี่เหมือนจะขึ้นเสียงใส่ แต่พอนึกอะไรขึ้นได้เธอก็กลับมาโทนเสียงปกติ ก่อนที่จะยกมือมากอดอกแล้วเบือนหน้าหนีตามประสาเธอ
"เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว ช่างเถอะ ฉันให้อภัยเธอ"
"แล้วก็ไม่ต้องหลบหน้าฉ
