ตอน 32
หลังจากที่รุ่นพี่ยศวินกินเธอจนหายหิว เวลาก็ล่วงเลยไปถึงสองทุ่ม ยศวินเข้ามาส่งอวาถึงในบ้านหลังใหญ่
อวา : เอ่ยเบาๆ ในรถ เสียงเธอแผ่วลงเมื่อเข้าใกล้เขตบ้าน
"ส่งหน้ารั้วก็พอแล้วค่ะรุ่นพี่...อวาเดินไปเองได้"
ยศวินเขาไม่ตอบอะไรเธอเลย แต่เธอรู้ว่าเขาได้ยิน เขายังคงขับรถต่อไปเหมือนไม่มีคำค้าน รถแล่นผ่านรั้วเหล็กอัตโนมัติอย่างเงียบงัน เขาขับตรงไปยังหน้าบันไดหินอ่อน ราวกับเคยมาที่นี่หลายครั้ง ทั้งที่...
~สามปีก่อนเป็นครั้งสุดท้าย
ครั้งสุดท้ายที่เขาก้าวเท้าเข้ามา
ครั้งสุดท้ายที่เขายืนข้างเมญ่า
ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเคยรู้~
ความรักครั้งนั้นถูกฝังไปพร้อมความเงียบ และเขาเองก็หายไปจากบ้านนี้...โดยไม่มีร่องรอย
จนกระทั่งวันนี้ ที่เขากลับมาเพราะ...อวา
เขาจอดรถอย่างนุ่มนวล เสียงเครื่องยนต์ดับลง พร้อมกับความตึงในอกของเธอ ที่เพิ่มขึ้นทุกวินาที
ยศวิน : เขาพูดเสียงต่ำ ขณะเดินมาเปิดประตูให้
"เ
