ตอน 21
อวาเธอเดินตามรุ่นพี่ยศวินออกมาจากแนวป่า ร่างเล็กเริ่มออกอาการอ่อนแรง เพราะเท้าเปียกโคลน มีแผลรองเท้ากัดนิดๆ ทำให้เดินได้ไม่ถนัด
อวา : เดินช้าๆ แล้วสะดุดเล็กน้อย
"อ๊ะ...รุ่นพี่คะเดินช้าๆ หน่อยได้มั้ยอวาเดินตามไม่ทันค่ะ"
ยศวิน : หันมามองนิดเดียว ไม่พูดอะไร
อวา : กัดปากเงียบ
"พูดแค่นี้ทำไมต้องทำหน้าดุด้วยคะ ไม่ต้องช่วยก็ได้ หนูเดินเอง"
อวา : ย่นจมูก เธอพึมพำ เหมือนว่าพูดกับหินกับขอนไม้ไปละกัน บทจะเงียบก็เงียบ บทจะดุก็ดุแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่เวลาออนโยนเราจะละลาย หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ
ชายหนุมยังไม่พูดอะไร แต่เขาเดินกลับมาหาเธอ เขาก้มตัวลง แล้วหันหลังมาให้ เอ่ยเสียงเรียบ
ยศวิน : "ขึ้นมา"
อวาอึ้งตาโต : "...อะไรนะ?"
ยศวินเขาไม่หันมาเสียงนิ่งกริบ
"จะยืนเงอะงะอีกนานมั้ย หรือจะให้เรียกหมอสนาม"
อวานิ่งไปวินาทีหนึ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ น้ำตาที่คลอเมื่อกี้ยังไม่ทันแห้งก็ต้องกลั้นหัวเราะ
