ฉินชิงควบม้าสีน้ำตาลไปยังสถานที่หนึ่ง ...สถานที่อันเป็นความทรงจำแสนหวานในวัยเยาว์
เมื่อครั้งเป็นเด็กอายุสิบขวบปี มารดาของนางพร้อมเล่อชุนเคยพาฉินชิงไปเที่ยวที่กระท่อมตากอากาศกลางหุบเขาในไร่ชา
นางขี่ม้าเป็นครั้งแรกเพราะเล่อชุนสอนนางขี่ม้าในทุ่งหญ้าถัดจากไร่ชาของสกุลเล่อ
พวกเขาไม่ได้มาเรือนพักตากอากาศนานมากแล้ว เรือนกระท่อมไม้ขนาดเล็กไม่ได้หรูหราแต่อบอุ่น มีเพียงสามห้องนอน ห้องครัว เตาฟืน
เล่อชุนยกที่ดินผืนนี้ให้กับถิงฮัว มอบเอกสารโฉนดที่ดินให้อย่างถูกต้อง ผืนดินที่ว่างเปล่าถือเป็นทางเลือกที่ดีในการเริ่มต้นใหม่แบบไม่ใช้ทรัพย์ทั้งหมดเทไปกับการซื้อที่ดิน
สินทรัพย์ที่เหลืออยู่คงพอให้อยู่ได้สบายไปได้อีกสักห้าปี ระหว่างนั้นฉินชิงตั้งใจจะหารายได้เป็นของตนเอง
สกุลเล่อหันไปค้าผ้าแพรซึ่งได้กำไรงามกว่ามาก ไร่ชาถูกทิ้งร้างราวสามปี จากไร่ชาเคยเขียวขจีมีคนงานเดินเก็บชาช่วงยามเหม่ากันขวักไขว่ กลาย
