เสื้อขนเตียว
เจาหยวนซานหน้าแดงซ่าน เมื่อครู่..เขาได้รับจุมพิตจากฉินชิงอย่างไม่ทันตั้งตัว
"ฉินชิง กลับรถม้าด้วยกันดีหรือไม่" อ๋องแปดรู้สึกติดใจรอยจุมพิตบนแก้มซ้าย อยากได้รอยจุมพิตอีกหลาย ๆ รอย บนแก้มขวาและริมฝีปาก หากมีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองในรถม้า ..อาจมีโอกาสได้จุมพิตแสนหวานอีกหลาย ๆ รอบ
"ข้าเอาม้ามาเอง ขอขี่ม้ากลับดีกว่าเจ้าค่ะ" ฉินชิงมองจ้องคนขายถ่าน บุรุษหน้าตาท่าทางมอมแมมผู้นั้นเรือนกายสูงใหญ่สมบูรณ์กำยำ ผิดวิสัยชายยากไร้
"เมื่อครู่เจ้าบอกว่าอยากไปกินเนื้อย่างที่ตำหนักข้า"
"แล้วข้าจะตามไปเจ้าค่ะ ขออาบน้ำเปลี่ยนชุดที่บ้านเสียก่อน แล้วข้าจะนั่งรถม้าตามไปที่ตำหนักท่านอ๋อง"
"ตามใจเจ้าเถิด" อ๋องแปดไม่เซ้าซี้ให้มากความ เพียงหนึ่งจุมพิตอย่างไม่ทันตั้งตัวก็ถือว่าดีถมไปแล้ว
"ถ้าเช่นนั้น พบกันที่ตำหนักข้า ...มาตามสัญญาด้วยเล่า ข้าจะรอ" อ๋องแปดกำชับ
"เจ้าค่ะ"
รถม้าตำหนักอ๋องจอดรอเก
