ตั้งใจมาฆ่า แต่ดันมารัก

ว่าที่...เลขาท่านประธาน

14 วัน ก่อนหน้านี้

“ยินดีด้วยครับคุณนิดนารี” ผู้จัดการฝ่ายบุคคลจาก PK GROUP ซึ่งประจำอยู่ที่สำนักงานในกรุงเทพฯ โทรหาเธอในสายวันนี้ ทำเธอตื่นเต้นแทบกระโดดเป็นจิงโจ้เลยทีเดียว “คุณผ่านเข้ารอบสัมภาษณ์ตำแหน่งเลขาท่านประธานในรอบแรกครับ คุณมีสิทธิ์ได้ไปฝึกงานที่เกาะกาสิโนเป็นเวลา1เดือนครับ”

“จริงเหรอคะ!! ขอบคุณมากค่ะ” เธอดีใจจริงๆ นะ ไม่คิดเลยว่าเด็กจบใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างเธอจะสามารถเอาชนะผู้สมัครกว่าร้อยคนมาได้ “ดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ ขอบคุณที่เลือกดิฉันนะคะ”

“เรายังไม่เลือกนะครับ”

เธอชะงัก “อะไรนะคะ ก็ไหนบอกว่า..ผ่านไงคะ”

“ผ่านกรรมการรอบแรกครับ แต่ยังไม่ผ่านท่านประธาน คุณนิดนารีต้องไปฝึกงานกับท่านร่วมกับผู้สมัครอีก3คนที่สอบผ่านเป็นเวลา1เดือน ถึงตอนนั้นท่านจะเลือกเองครับ ว่าอยากได้ใครเป็นเลขา”

“อ๋อ...สรุปก็คือมีคนผ่านรอบแรก4คน” เธอรับทราบกติกา แต่ก็ไม่ได้กังวลอะไร คิดว่าเวลาหนึ่งเดือน มันก็เพียงพอให้เธอทำภารกิจที่ตั้งใจไว้แล้ว ต่อให้ตกรอบก็ไม่เป็นไร “เข้าใจแล้วค่ะ แล้วดิฉันจะไปที่เกาะยังไงคะ ต้องไปเอง หรือไปกับบริษัท”

“บริษัทดำเนินการทุกอย่างครับ คุณนิดนารีเตรียมตัวให้พร้อมแล้วมาเจอกันที่บริษัทในวันพรุ่งนี้ก่อนสิบโมงเช้านะครับ เฮลิคอปเตอร์จะ take off ตอน 10:30นาฬิกาครับ แล้วเจอกันครับ”

ใช่...ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก...

เธอคิดว่าฝันไปเสียอีก

กระทั่งนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ลำหรู มุ่งหน้าตรงสู่เกาะกาสิโนกลางทะเลอันดามันในวันรุ่งขึ้น พร้อมกับหญิงสาวแสนสวยระดับนางเอกอีกสามคน ที่มีเป้าหมายเดียวกัน

สามสาวที่ควรไปประกวดนางงามมากกว่ามาเป็นเลขาเจ้าพ่อมาเฟีย แม้เงินเดือนจะมากโขเอาการขนาดไหน แต่การเอาชีวิตสวยๆ แซ่บๆ มาอยู่ในกำมืออสูรร้าย มันไม่น่าจะใช่ทางเลือกที่ดีนะ

แน่นอนเพราะเป็นคู่แข่งกัน สาวสวยทั้งสามแอบจ้องมองกันด้วยสายตาเขม่น เย้ยหยัน ท้าทาย ยิ้มตอแหลให้กันไปมา อย่างกับเข้าฉากละคร

“จะกัดกันมั้ยเนี่ย!” นิดนารีแอบหวั่นใจเล็กๆ พร้อมกับสงสัยว่าหญิงสาวทั้งสามเห็นเธอหรือไม่ ทำไมไม่หันมามองเธอเลย “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนิดนะคะ พวกคุณมาฝึกงานเป็นเลขาใช่มั้ยคะ”

ไม่ได้จะผูกมิตรหรอก ..แค่อยากแนะนำตัว เพราะยังไงก็ต้องทำงานด้วยกัน

เมื่อเธอออกปากทักทาย สามสาวหันขวับมามองเธอเป็นตาเดียว อารมณ์ประมาณ ยัยเฉิ่มนี่ใคร แต่งตัวอย่างกับพนักงานเสิร์ฟ เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนสีครามกับรองเท้าผ้าใบสีขาวเนี่ยนะ

สามสาวมองเธอด้วยสายตาสงสัย ปนดูถูกกรายๆ

“เธอมาที่เกาะกาสิโนทำไมเหรอ” สาวปากแดง หุ่นสะบึมถามพลางมองเธอด้วยความประหลาดใจ

นิดนารียิ้มแฉ่ง “ก็ ..มาทำงานไง”

“เป็นแม่บ้านเหรอ?” สาวสวยสไตล์สาวเกาหลีคนที่สองถาม “หรือว่าพนักงานเสิร์ฟ? ล้างจาน?”

“พนักงานทำความสะอาดมากกว่า” สาวสวยคนที่สาม แต่งหน้าสาย ฝ. มองเหยียดอย่างเปิดเผย “ทำไมให้พนักงานระดับล่างมาพร้อมพวกเรานะ”

“ระดับล่าง???” นิดนารีอึ้งไปเลย ก่อนจะหัวเราะออกมา ทำสามสาวอึ้ง “ฮ่าๆๆๆ”

“หัวเราะอะไรยะ!” สาวสวยสาย ฝ.ถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ “เป็นบ้าเหรอ!”

นิดนารีถอนหายใจ มองหน้าพวกเธอด้วยสายตาสมเพช “ใช่ เป็นบ้า อยู่ห่างๆ ฉันไว้นะ พวกระดับบน”

สามสาวทำหน้าสยอง กระซิบกระซาบกัน

“อย่าไปยุ่งกับมัน!”

คิดว่าเธออยากยุ่งด้วยเหรอ แต่ก็อยากจะรู้ไง ว่าถ้าพวกหล่อนรู้ว่าเธอเองก็คือหนึ่งในแคนดิเดตเป็นเลขาท่านประธานมาเฟีย พวกหล่อนจะช็อตฟีลขนาดไหน