คนน่ารัก...ร้ายที่สุด

615 คำ
“ว๊าว! นั่นเกาะกาสิโนใช่มั้ยคะคุณผู้จัดการ! โอ้โหวว อลังการงานสร้างมากกก” ยัยปากแดงหุ่นเซ็กซี่นามว่า ‘วีณา’ มองผ่านหน้าต่างลงไปเบื้องล่างด้วยความตื่นเต้นตาโต เกาะใหญ่กลางมหาสมุทร เสมือนเมืองใหญ่เมืองหนึ่ง จะเรียกว่าฮาวายขนาดย่อส่วนก็ได้ เพียงแต่ที่นี่คือสวนสนุกของนักพนันก็เท่านั้น อาณาจักรของเจ้าพ่อภวัตผู้โหดเหี้ยมและเต็มไปด้วยอำนาจบารมีสีดำ! นิดนารีแอบตื่นเต้นไม่ต่างจากทุกคน เมื่อคิดว่าวันเวลาที่เฝ้ารอคอยใกล้เข้ามาแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงนับจากนี้ เธอจะได้เจอกับผู้ชายที่ชื่อภวัต กฤษณะอนันต์ คนเลวที่ทำลายครอบครัวเธอพังพินาศ เธอสัญญากับตัวเองว่าจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ผู้ชายคนนี้แตกสลาย..ไม่ต่างกัน! “ยินดีต้อนรับสู่เกาะกาสิโนครับ” ผู้จัดการหนุ่มวัยสามสิบกลางๆ นามว่า ‘ศตายุ’ นั่งอยู่ส่วนหน้าของเครื่อง หันมาส่งยิ้มให้ผู้โดยสารทั้งสี่ “ชีวิตที่เต็มไปด้วยสีสันและความสนุกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ” ใช่...ความสนุกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว รออีกนิดนะ นายภวัต เดี๋ยวเราก็เจอกันแล้ว ! “เกาะใหญ่มากเลยค่ะ เจ้านายคงรวยมากสินะคะ ถึงได้สัมปทานเกาะใหญ่ขนาดนี้ได้” ยัยชาลิตาสาวแต่งหน้าสาย ฝ.แอบฝันถึงทรัพย์สินของเจ้านาย และวันที่เธอแต่งงานกับเขาบนชายหาดส่วนตัว “ได้ข่าวว่าเจ้านายยังโสดใช่มั้ยคะ” ยัยเอมิกาสาวหน้าเกาหลีถามเข้าประเด็น ทั้งตื่นเต้นและเต็มไปด้วยความหวัง “เจ้าพ่อภวัตชอบผู้หญิงแบบไหนหรือคะคุณผู้จัดการขา ..สเป๊คน่ะค่ะ” ผู้จัดการหนุ่มยิ้มขำ “ผมก็ไม่แน่ใจครับ” ที่ไม่แน่ใจ ก็เพราะเจ้านายเอาผู้หญิงไม่เลือกหน้าน่ะสิ...นิดนารีแอบแบะปากมองบน “มีผู้ชายที่ไหนไม่ชอบผู้หญิงเซ็กซี่บ้าง” นิดนารีพูดลอยๆ ขึ้นมา “ผู้ชายแพ้นมทั้งนั้นแหละ” วีณาตาโต รีบเด้งหน้าอกคู่โตขึ้นข่มคนอื่นทันที “ใช่ เรื่องนี้ฉันเห็นด้วยกับยัยแม่บ้าน” ชาลิตาก้มมองนมตัวเองแล้วโคตรเจ็บใจ เธอมัวแต่เน้นทำหน้า จนลืมทำนมน่ะสิ “แต่ไม่น่าจะชอบของปลอมนะ” เอมิกาจ้องมองหน้าอกของวีณาด้วยสายตาเย้ยหยาม วีณายิ้มหยัน มองเอมิกาตั้งแต่หัวจรดเท้า “เธอหมายถึงแบรนด์เนมปลอมอะไรงี้เหรอ ปลอมตั้งแต่หัวจรดเท้า คิดว่าดูไม่ออกเหรอ” เอมิกาอ้าปากค้าง หน้าซีดหน้าเซียว อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน โกรธจนอยากจะเข้าไปหยุมหัวยัยวีณาที่ดันดูออกว่าเธอใช้ของปลอม “มันไม่สำคัญหรอกค่ะ ว่าเปลือกนอกของพวกคุณมีราคาเท่าไหร่” นิดนารีพูดแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงฮึกเหิม มั่นใจ ทุกคนชะงัก หันมองเธอเป็นตาเดียว แม้แต่ ศตายุที่ก้มหน้าอ่านเอกสารบนไอแพด ยังเงยหน้าขึ้น เหลียวใบหน้ากลับมามองเธอ... “ตอนที่พวกคุณถอดเสื้อผ้าออกต่างหาก ..จะแพ้ หรือ ชนะ มันอยู่ที่ตรงนี้” สามสาวอึ้ง เห็นด้วยอย่างแรง!! ส่วนศตายุอึ้งกว่าทุกคน ยอมรับว่าเขาเพิ่งจะมองหน้าเธอเกินเจ็ดวินาทีก็ครั้งนี้ ผู้หญิงที่ดูธรรมดาตั้งแต่หัวจรดเท้า ผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่ในรัศมีความสวยของสามสาวจนไม่มีใครเห็น เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรา แววตาสดใสเปล่งประกายความมุ่งมั่น จมูกรั้น ดื้อดึง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มีแผนการ... นิดนารี...เธอคือนางแมวป่าที่แฝงตัวอยู่ในฝูงเสือสาวอย่างแนบเนียน เก็บเล็บเก็บเขี้ยวไว้ใช้เมื่อจำเป็น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม