“ยัยเปรม เป็นยังไงบ้าง”
แล้วก็ได้เสียงเรียกคล้ายเสียงสวรรค์ของคุณปริศนาที่ดังขึ้น ทำให้เธอต้องแหงนเงยหน้าหันไปมอง แต่เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของเพชรรัตน์ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังมาอย่างร้อนใจ จากที่เคยหดหู่หมองเศร้า กลับกลายเป็นความโกรธแค้น จนต้องรีบลุกขึ้นยืนและตรงเข้าไปฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของเพชรรัตน์อย่างสุดแรง
เพียะ! เพียะ!
คุณปริศนาตกใจมาก ไม่คิดว่าผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานอย่างเปรมวดีจะกล้าทำร้ายใครแบบนี้ ที่สำคัญผู้ชายที่เธอกำลังทำร้ายอยู่นั้นคือคนที่เธอเคยหวาดกลัวมาตลอดชีวิต
เพชรรัตน์เซถลาไปเล็กน้อย แต่เขาไม่คิดที่จะตอบโต้ เปรมวดีทั้งจิกทั้งตบร้องออกมาเหมือนคนกำลังคลุ้มคลั่ง และเขาก็ยอมให้เธอกระทำอยู่แบบนั้น เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ต้นเหตุมันมาจากเขาทั้งสิ้น!
“เพราะคุณคนเดียว เป็นเพราะคุณ ทำไมต้องทำให้เราสองคนแม่ลูกต้องเจ็บปวดมากขนาดนี้ เปรมอุตส่าห์หนีคุณมาทั้งชีวิต
