เพชรรัตน์ยืนนิ่งตัวสั่นเทา เขาคิดที่อยากจะเดินเข้าไปพูดคุยกับเปรมวดีและขอโทษเธออีกสักครั้ง แต่ชานนท์ยังเข้ามาหยุดยืนขวางทางเอาไว้ไม่ยอมให้เขาก้าวผ่านด่านไปได้ง่าย ๆ เวลานี้สิ่งที่เขาเคยสูญเสียไปในอดีต เขากำลังจะเผชิญกับการสูญเสียไปตลอดกาลอีกครั้งแล้วสิใช่ไหม เพราะรู้ดีว่าอีกไม่นานป้าสะใภ้จะต้องย้ายกลับไปอยู่ที่ต่างประเทศถาวรแล้ว เขาจะไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นโดยที่ยังไม่ได้ทำอะสักอย่างให้ถูกต้องเลย สุดท้ายจึงยืนอยู่ตรงหน้า พยายามพูดในสิ่งที่ใจมันอยากพูด
“ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเปรมว่าเธอมีลูกของฉันติดท้องไปด้วย ในเมื่อวันนี้ที่ทุกคนรับรู้กันหมดแล้ว แต่ฉันดันเป็นคนมารู้ทีหลังคนอื่น ทำไมเธอถึงไม่ให้โอกาสฉันได้แก้ไขอะไรบ้างล่ะเปรม” เสียงทุ้มที่สั่นสะท้านถามคนที่กำลังนั่งกอดลูกสาวตัวกลมอยู่ตรงหน้า ดวงตาเขามีแต่ความเศร้าและเสียใจให้กับทุกเรื่องราวที่มันเกิดขึ้นและผ่านมา เขากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้สักอย่
