“คุณเพชรคะ”
ชายหนุ่มหันหน้ากลับไปมองทางป้าแม่บ้านเก่าแก่ของบ้าน ยิ้มทักเพียงเล็กน้อย
“มีอะไรเหรอป้าจิต”
“คุณนาติดต่อมาเมื่อตะกี้นี้ค่ะ ว่าจะเข้ามาที่นี่ เห็นว่ามีพัสดุมาส่ง เลยจะแวะเข้ามาเอา”
“จริงเหรอ ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงป้านาเหมือนกันนะครับ ไปเตรียมของว่างรอเลยครับป้า ทำอาหารเผื่อด้วยจะดีมาก ผมจะชวนป้านาทานข้าวด้วยกัน”
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
ทันทีที่คุณปริศนาเดินเข้ามาภายในบ้าน แม้จะเป็นช่วงเวลาหัวค่ำแล้ว แต่แสงไฟสว่างภายในตัวบ้านยังทำให้เห็นภาพของป้าสะใภ้ผู้เรียบร้อยอ่อนโยนอย่างชัดเจน
“โหเพชร ป้าไม่เห็นตั้งหลายปีแล้วนะ ดูสิโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย”
เพชรรัตน์ในตอนนี้ชีวิตเหลือเพียงปริศนาเป็นเพียงญาติคนเดียวที่พอจะไว้ใจได้ เขายังคงให้ความรักและความนับถือกับคนตรงหน้านี้มากกว่าใครทั้งหมด
“สวัสดีครับป้านา เห็นว่ามีพัสดุมาถึงเหรอครับ ป้านาสั่งอะไรไว้นะถึงได้มาถึงเอาป
