คุณปริศนาเห็นว่าเป็นเรื่องที่ไม่ปลอดภัย แถมยังทำให้คนอื่นวุ่นวายกันไปหมด จึงรีบเดินไปบอกให้คนขับรถจอดรถโดยเร็ว แต่เปรมวดียังสับสนและพยายามฝืนความรู้สึกของตัวเองเอาไว้
“ไม่ต้องจอดนะคะ ปล่อยให้เขาวิ่งไปเลย เขาไม่มีตั๋วเครื่องบินยังไงก็ไม่ได้ขึ้นเครื่อง พวกเราต้องไปจากที่นี่ไม่ใช่เหรอคะป้านา”
“ลงไปเคลียร์ให้มันจบก่อนไปไม่ดีกว่าเหรอยัยเปรม ปล่อยไว้แบบนี้ดูสิคนทั้งสนามบินเขาวุ่นวายกันไปหมด เพชรรัตน์เองก็เถอะทำอะไรเหมือนคนสิ้นคิดเลย”
นางเป็นคนกลางที่รู้สึกอึดอัดใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ แม้อยากจะช่วยพาเปรมวดีให้หนีไกลไปจากที่นี่ แต่พอเห็นหลานชายเป็นแบบนี้ก็ทำให้รู้สึกสงสารจับหัวใจ
“ป๊ะป๋าอาจจะถูกเครื่องบินชนได้นะคะคุณแม่ คุณแม่ไม่กลัวป๊าป๋าตายเหรอคะ หนูอยากจะอยู่ทั้งที่มีคุณแม่กับป๊ะป๋านะ อยากอยู่เหมือนเพื่อน ๆ คนอื่น ที่มีคุณพ่อคุณแม่อยู่ด้วยกันทุกวัน”
เปรมวดีใจอ่อนยวบลงเห
