“ฝนตกแบบนี้โทรกลับไปบอกที่บ้านก่อนก็ดีนะว่าวันนี้เธออาจจะไม่ได้กลับบ้าน”
“ฮะ! หมายความว่ายังไง เปรมกลับบ้านทุกวัน ไม่มีทางที่จะไม่ได้กลับ คุณอย่าคิดทำเรื่องบ้า ๆ ดีกว่านะคะ ลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณแต่งงานแล้วนะคุณเพชร!”
“แต่งงานแล้วแล้วจะทำไม แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหนนอกจากฉัน ฉันก็แค่ตามมาเอาของของฉันคืนเท่านั้น ใครจะกล้าขวางไม่มีหรอก”
เปรมวดีหน้าแดงจัด พร้อมกับหัวใจที่ร่วงหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้วในเวลานี้ ก่อนจะสลับมาเป็นใจเต้นแรง พร้อมกับพยายามดิ้นรนขัดขืน ครั้งนี้ชายหนุ่มกระชากคอเสื้อแรงขึ้นอีกจนรู้สึกเจ็บ
“อย่าทำให้ฉันหมดความอดทนดีกว่านะเปรมวดี เพราะไม่แน่ว่ามันอาจจะเกิดขึ้นตรงนี้ โดยไม่ต้องรอให้กลับไปถึงห้องพักเลย”
“จะเกิดอะไรขึ้นเปรมก็ไม่ยอมทั้งนั้น เรื่องระหว่างคุณกับเปรมมันควรจะจบลงได้แล้ว ได้ยินไหมมันควรจะจบลงตั้งแต่วันที่คุณตัดสินใจแต่งงานกับภรรยาของคุณไปแล้ว
