บทที่ 11 กินข้าวด้วยกัน 2/2

846 คำ

“แม่ขาขอเย่นกับพ่อยามอีกนิดเดียวแค่นี้เอง แค่นี้นะ” ดารินตัวแสบทำมือเล็ก ๆ เพื่อบอกขนาดของการเล่นว่าไม่นาน ดูเหมือนว่าเธอคิดผิดที่ให้เขาพบลูก ต่อไปหากเขาไม่อยู่แล้วลูกเธอจะมีปัญหาหรือเปล่านะ “พ่อยามของหนูเขาไม่ว่างนี่คะ” ฉันพูดพร้อมกับบีบยาสีฟันของเด็กแล้วส่งให้คนสวยแปรงฟัน “แต่...” หนูน้อยเริ่มแสดงอาการอยากเล่นขึ้นมา เพราะช่วงนี้ลุงยักษ์ของเธอและสายธารต่างยุ่งเรื่องงาน ฉันเองคงต้องใส่ใจเพิ่มขึ้นอีกหน่อยลูกจะได้ไม่มีปัญหา “อยากเล่นก็เล่นได้ครับพ่อว่างสำหรับลูกสาวเสมอ แต่ต้องแปรงฟันก่อนนะ” “เย่ ๆ” ดารินชูมือขึ้นสองข้างแสดงความดีใจ ทำให้มินทากาต้องถอยออกมาจากห้องน้ำปล่อยให้เขาจัดการลูก ฉันนั่งบนเตียงด้วยสีหน้าคิดหนัก รามต้องการกลับมาแต่ฉันต้องการออกจากวงโคจรของเขา เราไม่ควรได้พบกันอีกเพราะจบกันไปนานแล้วแต่สายตาที่ดารินมองรามนั้นทำให้ฉันหวั่นใจ กลัวว่าถ้าวันหนึ่งเขาหายไปลูกจะเสียใจแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม