ผู้หญิงวัยน่าจะราวห้าสิบกว่า ๆ สวมแว่นกันแดดในชุดเดรสสีแดงตัดกับสีรถอย่างสิ้นเชิงเรียกได้ว่าเห็นตั้งแต่ร้อยเมตรเพราะสีมันบาดใจเหลือเกิน
แต่เหมือนว่ารามจะดูตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยังพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะลุกจากโต๊ะไปที่ผู้หญิงคนนั้น ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกันรู้แต่ว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ สีหน้าของรามบ่งบอกว่ากำลังมีเรื่อง
“แม่ครับ แม่จะมาทำไม”
“มาตามแกไง”
“ตามทำไมผมโตแล้วนะ” รามหัวเสียเพราะแม่เป็นคนพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ไงเขาถึงไม่อยากกลับบ้าน
“ฉันก็อยากจะมาดูว่าแกติดผู้หญิงคนไหน ทำไมไม่ยอมกลับเสียที” คำพูดของแม่ทำให้ผมมองเลขาของแม่ที่คอยติดตามความเคลื่อนไหวของผม คงเป็นเขาสินะที่เห็นผมเช็กอินร้านนี้จึงพาแม่มาถูก
ดารินหวาดกลัวผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ไม่อยากให้พ่อเข้าใกล้จึงรีบวิ่งออกมาแล้วไปดึงมือพ่อรามออกจากผู้หญิงคนนั้น
“พ่อยามอย่าเข้าใกล้ น่ากลัวเหมือนเฉือ” เด็กหญิงตัวน้อยรีบ
