การสอบเป็นไปด้วยความตึงเครียด ทุกคนมีเวลาสามชั่วโมงเท่ากันเพื่อทำข้อสอบ เค้นความรู้ทั้งหมดที่มีออกมา ซึ่งคนสุดท้ายที่ออกจากห้องสอบก็คือฉัน
ปัง ปัง ปัง !
ฉันออกมาก็เจอกับพลุสายรุ้งของสายธารกับยักษ์ เบื้องหลังมีรามอุ้มลูกอยู่ แต่ที่ฉันแปลกใจคือทุกคนมาในชุดนักศึกษาพร้อมกับตากล้อง
“ถ่ายรูปจบกันหน่อย”
“พวกแก...” ฉันไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกนี้ให้ออกมายังไงดี เพื่อนของฉันรอคอยที่จะได้ถ่ายรูปร่วมกันในวันจบการศึกษา นั่นทำให้ฉันน้ำตาไหล เบื้องหลังมีแม่ของฉันถือป้าย ‘วันนี้ที่รอคอย ดวงใจของแม่’
ฉันสะอื้นออกมาเสียงดังไม่คิดว่าเพื่อนจะมาร่วมยินดีกับฉันขนาดนี้ ทุกคนรอดูความสำเร็จของฉันอย่างนั้นเหรอ ไม่เสียแรงที่อดทนมาจนถึงวันนี้
ขณะที่ฉันและเพื่อน ๆ รวมทั้งแม่กับดารินถ่ายรูปกันอยู่ในตึกคณะ คนที่ไม่คิดว่าจะมาก็เดินมาพร้อมกับดอกไม้ช่อโต
‘แม่ของราม!’
ฉันมองหน้ารามนิดหนึ่งแล้วได้รับการพยักหน
